Recent bracht The Economist een artikel uit onder de titel "Why over-55s are the new problem generation". Het stuk schetst een beeld van 55-plussers als een generatie die problematisch gedrag vertoont, met verwijzingen naar stijgende alcoholconsumptie, druggebruik en de verspreiding van seksueel overdraagbare aandoeningen. Babyboomers in het algemeen worden neergezet als een 'probleemgeneratie', alsof hun keuzes en gedrag een afwijking vormen van hoe men zich zou moeten gedragen op oudere leeftijd. Dit beeld verdient nuancering.
.png)
Elke generatie groeit op in een unieke historische, sociale en economische context. De babyboomers waren pioniers in tijden van verandering: ze verzetten zich tegen conservatieve normen, omarmden persoonlijke vrijheid en creëerden daarmee een pad dat generaties na hen heeft beïnvloed. Nu ze ouder worden, dragen ze diezelfde geest van rebellie en experimenteren met zich mee. Moet dat als problematisch worden gezien, of juist als een bevestiging van hun authentieke levensstijl?
Het artikel benadrukt bijvoorbeeld stijgende cijfers van alcohol- en drugsgebruik onder ouderen, een trend die ontegenzeggelijk aandacht verdient. Maar tegelijkertijd zien we dat jongere generaties ook hun eigen uitdagingen kennen, zoals mentale gezondheidsproblemen en technologische isolatie. Net zoals we jongeren niet veroordelen, moeten we ouderen ook niet met de vinger wijzen. Elke generatie heeft immers haar eigen manier om om te gaan met de complexiteit van het leven.
Misschien ligt de kern van het probleem niet bij de generatie zelf, maar bij onze neiging om gedrag te categoriseren als “gepast” of “ongepast” voor een bepaalde leeftijd. Wie bepaalt eigenlijk hoe ouderen zich moeten gedragen? De toga-feesten en cocktails in Margaritaville zijn misschien niet ieders idee van een respectabele oude dag, maar ze weerspiegelen wél vitaliteit, verbondenheid en het verlangen om te blijven genieten.
We leven in een tijd waarin elke generatie haar eigen uitdagingen kent: jongeren worstelen met een onzekere toekomst en druk om te presteren, terwijl ouderen leren omgaan met veranderende rollen en een verlengde levensverwachting. In plaats van elkaar te bekritiseren, zouden we elkaar beter kunnen begrijpen en ondersteunen. De een hoeft niet beter of slechter te zijn dan de ander; het leven is geen competitie.
Laten we de rijkdom van elke levensfase vieren. Of dat nu betekent dat iemand zich toelegt op yoga en meditatie, of dat ze dansend in toga het leven vieren. Uiteindelijk is dat wat we allemaal nastreven: een leven dat voldoening geeft, op elke leeftijd.
