Al op jonge leeftijd raakte ik gefascineerd door verhalen over Scandinavië. Tot nu toe heb ik alleen Kopenhagen bezocht. Deze zomer zag ik drie documentaires van vrouwelijke Noorse cineasten, die zich afspelen in Noorwegen en Zweden.
PATS! 36 of 66 jaar, man of vrouw, opeens zit je in relatiebreuk en ben je alleenstaand. Soms tegen wil en dank, en dat na een korte, lange of zelfs heel lange periode. Hoe nu verder? Als het stof is gedaald, volgt een periode van bezinning, het vinden van een nieuwe vormgeving van je leven, nu als solist. De praktische zaken los je rationeel op, maar je gevoelens, emoties, de lust en de liefde; hoe ga je daarmee om?
De film opent met de voorbereiding voor de uitvaart van François Clicquot en toont ons het innige verdriet van de 27 jarige weduwe Nicole Barbe en haar jonge dochtertje Clementine. Dit alles tegen de achtergrond van het prachtige oude Chateau en de eindeloze rijen druivenranken begroeide heuvels van de Champagne.
Memory laat het leven zien van Sylvia, een vrouw van in de veertig die als sociaal werker werkt in een opvanghuis. Zij heeft een drankprobleem en we zien haar tijdens sessies bij de AA (Anonieme Alcoholics). Sylvia is alleenstaande moeder van een puberdochter, verder heeft zij een zuster Olivia, die met man en kinderen bij haar in de buurt woont. Haar vader is overleden, met haar moeder heeft zij geen contact, ook haar dochter ziet ze niet.