Ik ben altijd al liefhebber geweest van de zanger Aznavour. Mijn ouders waren een paar jaar uitgezonden naar Teheran, ik bezocht hen daar en kwam zo ook in aanraking met een grote groep Armeniërs.
Of het daarom is dat de scènes in het begin van de film zo bij mij binnenkomen? De taal, het sfeertje, de muziek? Feit is dat ik vanaf minuut één meegezogen wordt in dit levensverhaal. Ik had geen idee van het grote afzien van deze man. Allereerst is er ook aandacht (met beeldmateriaal uit die periode) voor het grote leed dat -naast de joden- ook de zigeuners en Armeniërs werd aangedaan in de Tweede Wereldoorlog.
Charles Aznavour, geboren als Shahnour Vaghinag Aznavourian in 1924 in Parijs, was een Franse zanger, songwriter en acteur van Armeense afkomst. Hij wordt beschouwd als een van de grootste chansonniers van de 20e eeuw, bekend om liedjes als La Bohème en She. Aznavour schreef meer dan duizend liedjes en verkocht wereldwijd meer dan honderd miljoen platen. Hij speelde in tientallen films en was ook actief als ambassadeur voor Armenië en voor humanitaire doelen. In de film zien we hoe Charles Aznavourian tegen de stroom in zijn weg vindt en al doende Charles Aznavour wordt. Mooi uitgelicht is het leven in Parijs, het Bohémien bestaan in De Clique van Edith Piaf en Les compagnons de la Chansons! Voor de echte Francofiel om je vingers bij af te likken.
En de film neemt je mee naar zijn leven in New York. Ach wat een geworstel, ook privé blijft niets monsieur Aznavour bespaart. Vrouwen, vriendinnen, buitenechtelijke kinderen. Een buitenechtelijke zoon, Patrick, neemt hij liefdevol in de familie op. Het zal hem aan niets ontbreken, toch pleegt de jongen op 20 jarige leeftijd zelfmoord. Aznavour is er kapot van. Ja, en dan blijkt toch wel dat zijn familie zijn vangnet is, telkens weer.
De film bevat ook scenes van Aznavour in het grote palacio aan de Côte d'Azur, met de Rolls Royce op de oprijlaan de vleugel in het sjieke interieur. Maar het is hem zo gegund want oprecht met bloed, zweet en tranen verworven.
Wat mij trof en diep ontroerde, is dat deze film inzicht geeft in de veerkracht, de discipline en het rotsvaste vertrouwen dat Aznavour had in zijn teksten en de uitvoering daarvan. Hij schreef, als een bezetene altijd, recht uit zijn hart! Na het zien van deze film komen zijn teksten, meer als tevoren, keihard bij mij binnen.
The End: de aftiteling rolt over het scherm net als de tranen over mijn wangen biggelen.
Aznavour bleef tot zijn 90ste optreden: “Non je n’ai rien oubliez.”
Regie: Mehdi Idir, Grand Corps Malade | Scenario: Mehdi Idir, Grand Corps Malade | Cast: Tahar Rahim (Charles Aznavour), Marie-Julie Baup (Edith Piaf), Camille Moutawakil (Aïda Aznavour), Bastien Bouillon (Pierre Roche), Narine Grigoryan (Knar Aznavourian), Lionel Cecilio (Gilbert Bécaud), Victor Meutelet (Johnny Hallyday), e.a. | Speelduur: 133 minuten | Jaar: 2024
