Generaties verschillen – ook aan tafel. Maar misschien is dat precies de plek waar je elkaar kunt vinden. Je zit in een restaurant. De menukaart ligt open voor je, het is zo’n plek waar je al jaren graag komt. Dan zie je je kleinkind aarzelen. Ze schuift de kaart opzij, pakt haar telefoon en opent een app die je niet kent. Geen wijn voor haar vanavond, en het hoofdgerecht? Die laat ze aan zich voorbijgaan. In plaats daarvan stelt ze voor om samen een paar voorgerechten te delen — en kijkt je verwachtingsvol aan.
.png)
Op het eerste gezicht lijkt het misschien onbegrijpelijk. Uit eten is toch een uitje? Een gelegenheid? Waarom dan besparen op het eten zelf? Maar wie goed kijkt, ziet dat de keuzes van Gen Z — mensen geboren grofweg tussen 1997 en 2012 — meer zeggen dan alleen iets over prijsbewustzijn. Ze vertellen iets over de tijd waarin ze volwassen worden.
Gen Z groeit op in een wereld die anders voelt dan de jouwe toen je hun leeftijd had. Inflatie, klimaatverandering, woningnood — het zijn thema’s die hun levensstijl bepalen. Dat merk je aan hoe ze reizen, wonen, maar ook aan hoe ze eten.
Delen is voor hen vanzelfsprekend. Niet alleen op sociale media, maar ook op het bord. Appetizers in plaats van hoofdgerechten, samen bestellen zodat iedereen iets kan proeven. Minder alcohol, vaker vegetarisch. En ja, soms zelfs een kindermenu — niet uit kinderachtigheid, maar uit praktische overwegingen: het is genoeg, het is betaalbaar, het is precies wat ze nodig hebben.
Volgens recent onderzoek van de National Restaurant Association verlangt inmiddels meer dan 75% van de restaurantbezoekers — ongeacht generatie — naar kleinere porties voor een lagere prijs. Gen Z loopt hierin voorop, maar ze zijn niet de enigen die nadenken over waarde en beleving.
Waar jij misschien een restaurant kiest op basis van sfeer, een bekende naam of een recensie in de krant, scrollt Gen Z liever door TikTok of Instagram. Ze zoeken naar filmpjes, foto’s, sfeerimpressies. Niet alleen om te zien hoe het eten eruitziet, maar ook of het ‘echt’ voelt — past het bij hun waarden, hun smaak, hun esthetiek?
Voor veel jongeren is een restaurant pas geloofwaardig als andere jongeren het aanbevelen. Een aanbeveling van een professionele recensent weegt minder dan die van een gelijkgestemde foodie met een telefoon en een kritische blik. Het is niet ongeïnteresseerdheid — het is een andere vorm van vertrouwen.
Misschien klinkt het afstandelijk. Maar als je goed kijkt, is het verschil kleiner dan je denkt. Jij waardeert kwaliteit, zij ook. Jij zoekt naar echtheid, zij evenzeer. Misschien geef jij de voorkeur aan een goed glas wijn, terwijl zij liever iets alcoholvrijs bestellen — maar in beide gevallen gaat het om genieten op hun eigen voorwaarden.
Sterker nog: uit data van platforms als McKinsey blijkt dat veel babyboomers juist méér zijn gaan besteden aan uit eten, vooral aan bijzondere momenten en goede wijnen. Terwijl jongeren juist selectiever zijn geworden: ze gaan minder vaak, maar willen als ze gaan een unieke, persoonlijke ervaring.
Er zit iets moois in deze generatieverschillen. Ze dwingen je om opnieuw te kijken naar gewoontes die je als vanzelfsprekend beschouwde. Misschien brengt het je zelfs op ideeën: een keer minder, maar bijzonder. Een middaglunch met een alcoholvrij aperitief. Een nieuw restaurant proberen dat je kleinkind op sociale media heeft ontdekt.
Aan tafel leer je elkaar opnieuw kennen. Tussen de kleine porties en gedeelde smaken ontstaat ruimte voor gesprekken. Niet over wat beter is, maar over wat anders is — en wat daarin misschien onverwacht vertrouwd aanvoelt.
Misschien eet je een kindermenu, misschien bestel je een karaf wijn. Maar het belangrijkste staat niet op de kaart: het gesprek dat ontstaat, precies daar, tussen jou en je kleinkind.
