In tegenstelling tot wat je zou verwachten bij een praatgraag type, ben ik bijzonder goed in staat me totaal van de wereld af te sluiten zodra ik een goed boek in handen heb. Terwijl ik dit schrijf hoor ik de gekscherende opmerkingen al: “Geef die vrouw een kist vol boeken!”.
Ik hou dus van lezen, met een voorkeur voor echte literatuur boven bijvoorbeeld detectives of thrillers. Ik moet bij wijze van spreken mijn tanden stukbijten op een boek. Meestal lees ik zo’n drie boeken tegelijkertijd. Tijdens een wijntje met kennissen vroeg iemand me of ik, gezien mijn leeshonger, aangesloten was bij een leesclub. Er ontspon zich een discussie over de voor- en nadelen van zo’n club. Sommigen vonden het iets voor ‘oudjes met te veel tijd’, anderen vonden het vooral goed voor de grijze hersencellen. Hoewel ik het ooit eens was met de tegenstanders, herkende ik mezelf nu in de categorie ‘iets ouder’ en ‘voldoende tijd’. Was dit nu echt iets voor op mijn bucketlist? Misschien niet, maar niet alle activiteiten hoeven groots en meeslepend te zijn.
Er zijn best veel initiatieven op leesgebied. Denk aan Hebban (een aanrader als je van lezen houdt) of Senia. Veel keuze dus, maar het enthousiasme bleef uit. Daar waar ik over het algemeen vooraan sta bij een lokale dans-, klieder- of noem-eens-wat workshop hakte ik nu geen knopen door. Tot de bibliotheek met een bericht over een pop-up leesclub kwam, eenmalig en ook nog eens op een inspirerende plek.
En zie daar: een voltreffer. Leuke mensen, een fijn boek, gezellige sfeer en een lekker drankje. Na afloop was ik er als de kippen bij om me in te schrijven voor een nieuw clubje. In totaal sloten zich zeven mensen aan en zo zaten we (zes vrouwen en één dappere man) enkele weken later aan de leestafel van de bibliotheek. Het gekozen boek vormde overigens een uitdaging: ‘1984’ van George Orwell. Ik heb ooit de film gezien en allemachtig, het verhaal was zo zwartgallig dat ik op de weg terug echt van slag was. Nu, zo’n 30 jaar later, kreeg ik hetzelfde inktzwarte scenario voor ogen, maar dan in boekvorm. Ik heb me letterlijk door de hoofdstukken heen geworsteld, want het boek moet volledig uitgelezen worden om er iets over te kunnen zeggen. Wat is er dan eigenlijk zo leuk aan een leesclub, vraag je je af? Ten eerste: door de verschillende meningen ga je het boek toch met andere ogen bekijken. Sommigen waren enorm onder de indruk, anderen deelden mijn mening. Er ontstonden interessante discussies, vooral leuk als je bedenkt dat we twee uur daarvoor nog vreemden voor elkaar waren. Ten tweede: het klikte wonderwel tussen de compleet verschillende persoonlijkheden. Mooi meegenomen natuurlijk.
Ik was als tweede aan de beurt om een boek te kiezen en het leek me goed om voor een wat luchtiger thema te gaan. Dat werd ‘De Buitenvrouw’ van Joost Zwagerman. Zwagerman is een geliefd auteur, dus het boek zou waarschijnlijk makkelijker te verteren zijn dan Orwell. Inderdaad, een ‘luchtig’ boek, maar al lezend vroeg ik me af hoe mijn keuze bij de rest van de club zou vallen. De vele seksscèenes in het boek worden zo gedetailleerd beschreven, dat mij af en toe het schaamrood naar de wangen steeg. En geloof me, ik ben echt wel wat gewend! Daar zat ik dan met al mijn bravoure. Uiteindelijk besloot ik via de groepsapp de groepsleden voor te bereiden op de pikante inhoud, me verontschuldigend dat ik dat van tevoren ook niet had geweten.
Om een lang verhaal kort te maken: de grijnzende smileys vlogen me om de oren. Een van de dames was nog maar net in het boek begonnen en gaf aan dat ‘ze nu wel erg nieuwsgierig werd’. Blijkbaar was ik de enige die daar iets van vond. Het blijft tenslotte Literatuur, toch? De enige man in het gezelschap onthield zich trouwens van commentaar. Geef hem eens ongelijk.
Wist je dat Proudies ook een leesclub heeft? Elke maand kiezen we bij Proudies een boek dat ons uitdaagt, inspireert of ons nieuwe werelden laat zien. Over deze boeken schrijven onze lezers recensies en kiezen wij de leukste uit om te publiceren. Interesse? Stuur nu een mail naar redactie@proudies.nl.
