In de gouden heuvels van de Luberon, verscholen tussen wijngaarden, cipressen en lavendelvelden, ligt Ménerbes – een dorp dat zindert van historie, kunst en licht. Hier lijkt de tijd langzamer te bewegen, alsof het landschap zelf weigert zich te haasten. Ménerbes is niet zomaar een plek; het is een staat van zijn, een plek die evenveel binnen in jezelf gebeurt als buiten, onder de immer veranderende lucht van de Provence.
.png)
Twee grote namen resoneren nog altijd in deze eeuwenoude straten: Dora Maar, de raadselachtige muze van Picasso die haar toevlucht zocht in de stilte van het dorp, en Nicolas de Staël, de meester van kleur en verstilling, wiens dramatische levensverhaal en sublieme doeken onlosmakelijk verbonden zijn met dit deel van Frankrijk.
Dora Maar, geboren als Henriette Théodora Markovitch, vestigde zich na haar bewogen liefdesgeschiedenis met Picasso in Ménerbes. De grootstedelijke energie van Parijs had haar moe gemaakt; ze zocht genezing in het zonlicht van de Provence. In Ménerbes vond ze een oud huis – sober, robuust en met een uitzicht dat de adem beneemt.
Vandaag is haar woning omgetoverd tot het Dora Maar House, een plek waar hedendaagse kunstenaars uit de hele wereld samenkomen om in afzondering te werken. De kamers ademen nog steeds de sfeer van introspectie die Dora zocht: het gefilterde licht dat binnenvalt door houten luiken, de tuin waarin ze urenlang kon mijmeren, de stille zolder waar ze, ver van de rumoerige kunstwereld, haar eigen stem hervond.
Voor wie de charme van Ménerbes écht wil ervaren, is een bezoek aan Dora's domein essentieel – een herinnering aan hoe kunst soms ontstaat uit stilte, uit verlies, en uit een diep verlangen naar schoonheid.
Als een tragische held uit een verloren roman belichaamt Nicolas de Staël de andere kant van Ménerbes: de vurige hartstocht, het worstelen met kleur en vorm, het zoeken naar het onzegbare.
De Staël, geboren in Rusland en opgegroeid als vluchteling in Frankrijk, bracht zijn laatste jaren in Zuid-Frankrijk door. Hoewel hij uiteindelijk in Antibes zijn leven dramatisch beëindigde, zijn zijn reizen door de Luberon – en met name zijn tijd in de dorpen als Ménerbes – bepalend geweest voor zijn werk.
In zijn schilderijen zocht De Staël niet naar het figuratieve of het letterlijke. Hij schilderde de essentie: velden die vibreren in okergeel en kobaltblauw, luchten die exploderen in tinten van vuurrood en violet. Zijn doeken lijken geen landschap te tonen, maar te zijn.
Ménerbes en zijn omgeving – de golvende heuvels, de transparante lucht – leverden hem een palet dat zowel uitbundig als introspectief was. Tot op de dag van vandaag ademen zijn schilderijen een diepe verbondenheid met het Provençaalse licht, met die ongrijpbare magie die je alleen begrijpt als je er zelf hebt gestaan, onder de almaar draaiende hemel.
Ménerbes is erin geslaagd trouw te blijven aan zijn essentie. Terwijl sommige dorpen in de Provence zijn uitgegroeid tot ansichtkaartversies van zichzelf, heeft Ménerbes iets weerbarstigs behouden: een natuurlijke elegantie, een zachte trots.
De Place de l'Horloge is nog steeds het hart van het dorp, omzoomd door eeuwenoude platanen en een café waar de tijd lijkt te sluimeren. De oude vestingwerken, de verborgen steegjes, de kleine galerieën: alles ademt authenticiteit. Zelfs de geur van de avondlucht, vermengd met rozemarijn en steen, lijkt hier intenser.
Bezoek zeker ook het Maison de la Truffe et du Vin, waar lokale delicatessen en wijnen de kunst van het genieten vieren. In Ménerbes zijn het niet de grote gebaren die tellen, maar de kleine perfecties: een glas wijn op een warme muur, een wandeling bij zonsopgang, het zachte licht dat de stenen goud kleurt.
Ménerbes is niet alleen een bestemming; het is een uitnodiging tot verstilling. Net zoals Dora Maar haar stilte vond in de beschutting van haar huis, en Nicolas de Staël zijn kleuren vond in de openheid van het landschap, zo biedt Ménerbes iedere bezoeker de kans om even stil te staan, te kijken – en echt te zien.
Wie eenmaal door de straatjes van Ménerbes heeft gedwaald, zal het beamen: hier voel je niet alleen de zon op je huid, maar ook de tijd die zachtjes in je handen glijdt.
Een elegante bastide verscholen tussen de wijngaarden, met slechts enkele kamers en suites. Alles ademt hier Provençaalse verfijning: linnen gordijnen, natuursteen, geurige tuinen, een intiem zwembad en een eigen wijnhuis.
→ Voor wie houdt van rust, luxe en een geraffineerd landelijk gevoel.
Een 18e-eeuws landhuis omringd door cipressen, lavendel en kunstzinnige flair. Lourmarin zelf is een van de mooiste dorpen van de Luberon.
→ Perfect als je Ménerbes wil combineren met andere culturele parels in de regio.
Eco-lodge met veel privacy, duurzaamheid én een magnifiek uitzicht op het Luberon-massief.
→ Voor natuurliefhebbers met een voorliefde voor stilte en schoonheid.
Op het kleine dorpsplein met uitzicht op de vallei serveert Le 5 geraffineerde gerechten met lokale producten en een uitstekende wijnkaart.
→ Tip: reserveer voor de lunch op het terras met panoramisch uitzicht.
Gastronomisch centrum met delicatessenwinkel én bistro. Hier draait het om truffels, lokale wijnen en de liefde voor terroir.
→ Voor fijnproevers en wijnliefhebbers.
Michelin-aangeraden restaurant in een romantische setting. Traditionele Provençaalse smaken met een moderne twist.
→ Ideaal voor een bijzondere avond uit.
Het voormalige huis van Dora Maar is nu een plek waar hedendaagse kunstenaars verblijven. Je kunt het bezoeken tijdens open ateliers of speciale evenementen.
→ Uniek venster op hedendaagse kunst in een historische context.
Kleine galerie met hedendaagse kunst van Franse en internationale kunstenaars. Wisselende tentoonstellingen en vaak verrassend van toon.
→ Voor kunstverzamelaars en nieuwsgierige geesten.
In een nabijgelegen dorp (10 min), vind je deze galerie gewijd aan werken geïnspireerd door Cézanne, het Provençaalse licht en landschap.
→ Een subtiele ode aan kleur en vorm, met regelmatig werk van kunstenaars in de geest van Nicolas de Staël.
