Hoewel de maand juli volgepland stond met allerlei leuke afspraken, liep het dit keer net een beetje anders dan normaal. Nu moet je weten dat het phpd-syndroom (pijntje hier, pijntje daar) de laatste jaren wel een beetje mijn ding is. Dat wisselt met het tempo van een sneltrein: van een pijnlijke schouder, zeurende darmen, een weerbarstige knie tot suizende oren en vervolgens de hele route weer net zo gemakkelijk terug. Lastig, maar zelden langer dan een of hooguit twee dagen wat ongemak en dan huppel ik weer als een jonge hinde door het leven.
Bij de huisarts zien ze me overigens zelden, ik ga ervan uit dat het lichaam over het algemeen goed in staat is kleine mankementjes zelf te repareren. Toevallig moest ik voor een kleinigheid even langs de praktijk, waarbij ik gelijk kennis kon maken met de nieuwe arts. Direct maar even cholesterol checken, dat was alweer acht jaar geleden. Met de voortschrijdende digitalisering kun je vervolgens dezelfde avond nog de bloedwaarden in je medisch dossier bekijken. Ongeduldig als ik ben kon ik die verleiding niet weerstaan, de koeienletters in het dossier negerend dat je dat beter samen met je arts kunt doornemen zodat hij of zij de waarden kan toelichten. Welnee, echt niet nodig. Wellicht raad je het al: de cijfers deden me de haren te berge rijzen. De cholesterolwaarde was niet oké, verre van oké zelfs. De zogenaamde ‘slechte’ cholesterolwaarde was een aardig stuk toegenomen.
Bam. Dat kwam binnen. Te hoog cholesterol, kreeg je daar geen hartaanvallen en beroertes door? Hoe kon dat gebeuren? Ik leef als een non, eet goed, rook niet, drink matig, beweeg veel. Allerlei vragen spookten door mijn hoofd. Sterker nog, het hoofd sloeg op hol, dus dikke paniek. Het liefst had ik direct antwoord gekregen op al die vragen, maar ja, ik zou tot de volgende morgen moeten wachten voordat ik mijn arts kon bellen. Het hoofd draaide overuren. Google ook, want natuurlijk wilde ik diezelfde avond nog alles weten over (te) hoog cholesterol, de bijwerkingen van statines (no way) en hoe je de boel weer een beetje op orde kan krijgen door een aangepaste levensstijl. Tussen de ademhalingsoefeningen door (4 in, 7 vast en 8 uit) nog maar eens checken of mijn echtgenoot wel alle wachtwoorden had van belangrijke documenten, voor het geval dat. .De ratio was ver te zoeken.
Op vrijdag bleek de arts niet te werken, dus ik ging stijf van de adrenaline het weekend in. Van de ene op de andere dag veranderde ik van een kleurrijk ‘duizend-dingen-doekje’ in een kleurloos vaatdoekje. Ziek, zwak en misselijk. Mind over body dus, en geen enkele controle over mijn gedachten. Ik haalde vier(!) boeken over cholesterol uit de bibliotheek en las ze tegelijkertijd. Ik wisselde de ademhalingsoefeningen af met mindfulness oefeningen, teneinde een soort mind-emptyness te bewerkstelligen. Ik verdiepte me in de functie van de nervus vagus (tip van een vriendin) en wat je zoal kon doen om die wat meer rust te geven. Al lezend rolde ik van het ene interessante feit in het andere, zoals de bijzondere connectie tussen brein en darmen. Ik maakte in een weekend tijd zogezegd een intensieve reis door mijn eigen lijf!
De boeken leerden me meer over de zin en onzin van het begrip ‘slecht cholesterol’ (daarover lopen de meningen bij medici en wetenschappers behoorlijk uiteen) en de rust keerde weer. Uiteindelijk, een maand na dato, kan ik zeggen dat deze geheel onverwachte wending me vooral inzicht heeft gegeven over hoe we soms geregeerd worden door gedachten en hoe die met ons op de loop gaan als we dat toelaten. Dat cholesterolverhaal neem ik overigens wel serieus, in die zin dat ik vooral (en daar is mijn arts het volledig mee eens) het aloude maar nog steeds werkende advies rust, reinheid en regelmaat toepas. Want daar ligt hoogstwaarschijnlijk toch wel de grootste les die er te leren valt: weten dat er een aan- en uitknop bestaat en die ook gebruiken op zijn tijd.
