Kathryn Scanlan slaat met Kick the Latch een verrassende brug tussen fictie en autobiografie, rechtstreeks vanuit de mond van een paardenfluisteraar. De Amerikaanse schrijfster heeft een experimentele roman geschreven die, ondanks haar minimalistische stijl, barst van het leven. Het boek vormt een ghosted memoir, opgebouwd uit gesprekken met Sonia – een paardentrainer uit het Midwesten – die terugblikt op haar bestaan van jeugd tot middelbare leeftijd.
.png)
Het verhaal opent met een achtregelige anekdote waarin Sonia, geboren in 1962 met een ontwrichte heup, meteen haar veerkrachtige karakter tentoonspreidt. Opgegroeid in een armoedige buurt, terwijl haar ouders nauwelijks de huur konden betalen, koesterde ze al vroeg de droom om jockey te worden. Ze leerde al op jonge leeftijd te rijden en huurde op haar verjaardag een paard voor maar liefst vijf uur. Deze vroege ervaringen leggen de basis voor een leven waarin hoop en tegenslag hand in hand gaan.
Scanlan kiest voor een unieke vertelstijl: de roman bestaat uit een reeks vignettes en reflecties, die variëren van drie pagina’s tot slechts vijftien woorden. Op deze manier onthult ze de rauwe realiteit van het leven in de stallen. Zo krijgt de lezer inzicht in de fijne kneepjes van voeding, training en fokkerij. Er wordt tot in detail beschreven hoe de longen van een renpaard vol bloed kunnen raken of hoe een hoef bezwijkt onder een duizend pond druk. Deze technische precisie maakt de wereld van het racen tastbaar en authentiek.
Wat Kick the Latch extra bijzonder maakt, is de onverbloemde stem van Sonia. In een door mannen gedomineerde wereld wordt zij “the Coca-Cola kid” genoemd, omdat iedereen haar een drankje wilde aanbieden – terwijl zij juist om frisdrank vroeg. Haar directe stijl krijgt een scherpe wending wanneer ze op haar zeventiende slachtoffer wordt van een brute inbraak: een jockey dringt met een pistool haar trailer binnen en verkracht haar. Sonia zegt niets uit angst haar droom te verliezen, maar ondergaat daarna een radicale transformatie door haar haar kort te knippen. Deze gebeurtenis, hoewel pijnlijk, markeert een daad van verzet en zelfbevestiging.
Scanlan’s aanpak doet denken aan experimentele schrijvers als Lydia Davis, maar de emotionele impact van haar minimalistische stijl roept ook de geest op van Lucia Berlin. Namen en gebeurtenissen drijven ongekunsteld voorbij, waardoor de indruk ontstaat dat het hier niet om fictie gaat, maar om een waargebeurd relaas. De narratieve vorm verwerpt traditionele verhaallijnen en presenteert in plaats daarvan een collage van rauwe, ongefilterde momenten.
Kick the Latch is meer dan een roman over paarden en racen. Het is een zorgvuldig geconstrueerde weergave van de harde wereld van de paardenindustrie, waar veerkracht, pijn en overleving centraal staan. Scanlan slaagt erin de lezer mee te slepen op een careening joyride over het binnenste circuit, waarin elke fragmentarische herinnering een diep portret van menselijkheid en doorzettingsvermogen schetst.
Met haar verfijnde, maar sobere stijl laat Scanlan zien dat het leven op het racecircuit allesbehalve eendimensionaal is. Haar boek is een toonbeeld van wat er mogelijk is wanneer je je laat leiden door de rauwe verhalen van het echte leven – recht uit de stal.
Benieuwd naar het boek? Klik hier om het boek te kopen!
