In de afgelopen decennia zijn de fundamenten van volwassenheid — huisbezit, huwelijk en ouderschap — op losse schroeven komen te staan. Voor jonge mensen, vooral dertigers, lijken deze ooit vanzelfsprekende mijlpalen verder weg dan ooit. Economische onzekerheid, sociale verwachtingen en een veranderend wereldbeeld hebben geleid tot een situatie die onderzoekers ooit een ‘vertraging’ noemden. Maar inmiddels wordt steeds duidelijker: wat begon als uitstel, zou weleens een permanent patroon kunnen worden.
.png)
Decennialang werden de dertigerjaren gezien als het decennium waarin men ‘settled down’. Een vaste baan, een eigen huis en een gezin waren de natuurlijke volgende stappen na het afsluiten van de studiejaren. Maar anno 2025 is die volgorde niet langer vanzelfsprekend. Sterker nog, voor velen is het een onhaalbare droom.
“Ik ben 34, werk fulltime en spaar waar ik kan, maar een huis kopen? Daar hoef ik niet eens over na te denken,” zegt Lisa (34), die in Amsterdam woont. “De huurprijzen zijn hoog, maar verhuizen naar een goedkopere plek betekent dat ik mijn sociale leven moet opgeven. Het voelt alsof ik in een vicieuze cirkel zit.”
Lisa’s situatie is emblematisch voor een generatie die stuit op een mix van structurele economische barrières en sociale verwachtingen. De woningmarkt is krap, de studieschulden torenhoog en de lonen stijgen niet mee met de kosten van het levensonderhoud. Voor velen zijn deze obstakels simpelweg te groot om te overwinnen.
De verschuivingen zijn niet alleen economisch van aard. Ook cultureel gezien is er veel veranderd. Het idee dat volwassenheid wordt gedefinieerd door traditionele mijlpalen wordt steeds meer losgelaten. Een groeiend aantal jonge mensen kiest bewust voor een andere invulling van het leven. Ze reizen, werken freelance, of wijden zich aan persoonlijke groei en creativiteit. Toch is die keuze vaak minder vrij dan het lijkt.
“De waarheid is dat veel mensen zich deze dingen niet kunnen veroorloven, dus praten we onszelf aan dat we ze toch niet willen,” zegt Mark (37), een freelance grafisch ontwerper. “Het voelt als een copingmechanisme.”
Bovendien is er een dieperliggende vraag: wat betekent het tegenwoordig om volwassen te zijn? In een samenleving waar zekerheid een luxe is geworden, wordt volwassenheid niet langer bepaald door bezit of status, maar eerder door innerlijke balans en veerkracht.
De onzekerheden van vandaag roepen grotere vragen op: wat is succes? Wat is geluk? Voor een generatie die opgroeide met het idee dat alles mogelijk was, is de realiteit vaak een teleurstelling.
“Ik dacht altijd dat ik tegen mijn 35ste alles op orde zou hebben,” vertelt Sarah (36), een alleenstaande moeder. “Maar het leven heeft andere plannen gehad. Ik heb geleerd om kleinere dingen te waarderen, zoals de tijd met mijn dochter of het werk dat ik doe. Misschien is dat ook volwassenheid.”
Voor lezers van Proudies, die hun volwassen leven vaak begonnen in een totaal andere context, kan deze generatiekloof verwarrend of zelfs frustrerend lijken. Maar het roept ook vragen op: hoe kijken zij terug op hun eigen leven? Hoe hebben economische omstandigheden en sociale verwachtingen hun pad gevormd?
Wat vindt u? Moeten de huidige dertigers hun verwachtingen bijstellen? Of moeten wij als samenleving meer doen om hen te ondersteunen? Laat het ons weten in de reacties — we zijn benieuwd naar uw inzichten. Misschien kunnen uw ervaringen licht werpen op de uitdagingen waarmee deze generatie worstelt. En wie weet: misschien ligt de sleutel tot ‘volwassenheid’ wel in een dialoog tussen jong en oud.
