De Noorse film Sex, geregisseerd door Dag Johan Haugerud, biedt een introspectieve blik op identiteit, gender en de vaak fluïde grenzen van seksualiteit. Het is het eerste deel van een geplande trilogie, gevolgd door Love en Dreams. In dit minimalistische praatdrama spelen twee mannelijke collega’s de hoofdrol, wiens ogenschijnlijk eenvoudige leven in Oslo onverwachts wordt doorkruist door persoonlijke onthullingen.
.png)
De film begint met een ogenschijnlijk alledaagse setting: twee schoorsteenvegers aan het werk op de daken van Oslo. Tussen het onderhoud van schoorstenen door, raken de mannen verwikkeld in een openhartig gesprek. Een van hen vertelt over een droom waarin hij David Bowie ontmoette en waarin hij door de iconische zanger als vrouw werd gezien. Het idee confronteert hem met een nieuw perspectief op zichzelf en zijn identiteit.
Zijn collega, die gelukkig getrouwd is en vader, deelt vervolgens een gebeurtenis die zijn eigen zelfbeeld op losse schroeven zet. Voor het eerst in zijn leven heeft hij seks gehad met een mannelijke klant. Hoewel hij dit beschouwt als een eenmalige fysieke impuls, roept het openbaring ongemakkelijke vragen op, vooral wanneer hij dit aan zijn vrouw bekent.
Sex gaat niet zozeer over fysieke intimiteit, maar over de complexiteit van menselijke relaties en de zoektocht naar begrip en acceptatie. Haugerud plaatst zijn personages in lange, statische conversaties waarin gevoelens worden uitgesproken, maar vaak ongrijpbaar blijven. De dialogen worden versterkt door de cinematografie van Cecilie Semec, die de gesprekken kadert tegen een zomers Oslo vol bouwplaatsen. Deze constante activiteit in de stad weerspiegelt de innerlijke transformaties van de personages.
Wat opvalt, is de manier waarop Haugerud speelt met de stilte en het onuitgesprokene. De film toont niet alleen de zender van de boodschap, maar richt zich ook op hoe deze wordt ontvangen. In een scène zien we de vrouw van een van de mannen langdurig van achteren gefilmd, terwijl ze in een stoel zit. Het benadrukt haar isolatie en het onvermogen om volledig te reageren op de onthulling van haar man.
Hoewel Sex filosofisch en verfrissend openhartig is, kan de afstandelijke toon voor sommigen ook als kil overkomen. De film biedt geen duidelijke antwoorden of resoluties, wat zowel frustrerend als intrigerend kan zijn. Het is een reflectie op hoe mensen omgaan met hun verlangens, beperkingen en elkaar.
Met Sex zet Haugerud een intrigerende toon voor zijn trilogie. Het is een film die de kijker uitnodigt om na te denken over de rollen die we spelen, zowel voor onszelf als voor anderen, en hoe die ons definiëren. Een aanrader voor liefhebbers van arthouse en existentiële cinema.
Bekijk hier de trailer:
