Vandaag, op Wereld Aids Dag, is het belangrijk om stil te staan bij zowel de zichtbare als verborgen strijd tegen ongelijkheid en ziekte. De documentaire All the Beauty and the Bloodshed, sinds kort te zien op NPO Start, biedt een indringend portret van kunstenaar en activist Nan Goldin. De film is geregisseerd door Laura Poitras en werd vorig jaar genomineerd voor een Oscar en won een Gouden Leeuw bij het Filmfestival in Venetië. De film verweeft de persoonlijke en creatieve geschiedenis van Goldin met haar moedige gevecht tegen de farmaceutische industrie, met name de Sackler-familie, die medeverantwoordelijk wordt gehouden voor de opioïdencrisis.
.png)
Goldin, een iconische naam in de fotografie, staat bekend om haar rauwe, intieme beelden die de kwetsbaarheid en schoonheid van het menselijk bestaan vastleggen. Haar werk documenteert de undergroundgemeenschappen van New York, van dragqueens tot drugsverslaafden, en is vaak een spiegel van haar eigen leven. Maar het is haar activisme tegen de Sackler-familie, die rijkdom vergaarde met de productie van het verslavende medicijn OxyContin, dat in deze documentaire centraal staat.
All the Beauty and the Bloodshed verweeft twee verhaallijnen: Goldins leven als kunstenaar en haar strijd tegen farmaceutische bedrijven die verantwoordelijk worden gehouden voor de opiatencrisis. Goldin richtte in 2017 de actiegroep PAIN (Prescription Addiction Intervention Now) op, nadat ze zelf verslaafd raakte aan OxyContin. Deze verslaving ontstond na een operatie, maar mondde uit in een periode van destructie die haar bijna fataal werd.
De film opent met een krachtige protestactie in het Metropolitan Museum of Art, waar Goldin en haar mede-activisten het publiek confronteerden met de pijn en dood die de Sackler-familie indirect veroorzaakte. Het contrast tussen de glimmende naamplaquettes in musea, gefinancierd door Sackler-geld, en de verhalen van verlies die de opiatencrisis met zich meebracht, is schrijnend.
De impact van All the Beauty and the Bloodshed reikt verder dan de opiatencrisis. Goldin, die in de jaren 80 de aidscrisis van dichtbij meemaakte, trekt een directe lijn tussen die tragedie en de huidige epidemie van verslaving. Beide crises belichten hoe machtige instellingen wegkijken terwijl kwetsbare gemeenschappen het zwaarst getroffen worden. Goldins fotografie uit die tijd, zoals haar eerbetonen aan verloren vrienden als David Wojnarowicz, toont een wereld die vecht tegen onverschilligheid.
Op Wereld Aids Dag herdenken we niet alleen de levens die verloren zijn gegaan, maar vieren we ook de strijders die hun stem verheffen tegen onrecht. Goldin is zo’n stem, en haar verhaal herinnert ons eraan dat kunst niet alleen schoonheid kan creëren, maar ook een wapen kan zijn in de strijd tegen ongelijkheid.
Laura Poitras, bekend van haar Oscarwinnende documentaire Citizenfour over Edward Snowden, brengt Goldins verhaal met empathie en scherpte. Door Goldins kunst, activisme en persoonlijke geschiedenis samen te brengen, creëert Poitras een intiem portret van een vrouw die weigert te zwijgen.
Met All the Beauty and the Bloodshed zien we hoe individuen, gewapend met moed en creativiteit, kunnen opstaan tegen systemen van onderdrukking. Op een dag als vandaag, waarin we stilstaan bij solidariteit en herinnering, is deze documentaire een krachtige oproep om nooit de hoop en strijdlust te verliezen.
