In 2019 leek het erop dat Zach en Mallory Horwitz het gemaakt hadden in Hollywood. Bezoekers van hun weelderige huis zouden denken dat Zach een succesvolle acteur was, die zijn dromen had waargemaakt. Wat echter niemand wist, was dat de glans van hun succes niet voortkwam uit legitieme filmdeals, maar uit een uitgekiende Ponzi scheme die al snel de aandacht van de FBI trok.
.png)
Zach Horwitz, geboren in 1986 in Berkeley, Californië, had altijd al grote dromen. Hij wilde acteur worden en vestigde zich in Los Angeles met de hoop het te maken in de filmindustrie. Na enkele kleine rollen in B-films begon hij zijn zinnen te zetten op iets groters. Hij wilde niet alleen acteren, maar ook een rol spelen achter de schermen van Hollywood.
In 2014 richtte Horwitz het bedrijf 1inMM Capital LLC op, waarmee hij investeerders benaderde met een ogenschijnlijk waterdicht plan: hij zou rechten kopen voor buitenlandse distributie van Amerikaanse films en deze vervolgens doorverkopen aan grote streamingdiensten zoals Netflix en HBO. Hij presenteerde zijn bedrijf als een gouden kans in een groeiende markt en gebruikte valse contracten en verzonnen e-mails om zijn verhaal te ondersteunen.
Horwitz was een meester in het creëren van vertrouwen. Hij gebruikte zijn charismatische persoonlijkheid om investeerders te overtuigen van zijn betrouwbaarheid. Hij nodigde hen uit in zijn luxueuze huis, een fysieke manifestatie van zijn vermeende succes, en overtuigde hen ervan dat hij een succesvolle ondernemer was die hen enorme rendementen kon bieden. De eerste investeerders ontvingen inderdaad hoge rendementen, betaald met het geld van latere investeerders, wat de illusie van succes verder versterkte.
De zaken leken goed te gaan voor Horwitz, maar in werkelijkheid begon zijn Ponzi scheme in 2019 uit elkaar te vallen. Investeerders begonnen vragen te stellen toen betalingen vertraagden en beloofde deals niet doorgingen. In maart 2021 werd hij uiteindelijk gearresteerd door de FBI en beschuldigd van het runnen van een Ponzi scheme ter waarde van 690 miljoen dollar.
De val van Horwitz onthulde een schokkende waarheid: zijn bedrijf had nooit een enkele legitieme deal gesloten met Netflix of HBO. Alles was gebaseerd op leugens en vervalsingen. Horwitz gebruikte het geld van nieuwe investeerders om oude investeerders uit te betalen en financierde daarmee ook zijn luxueuze levensstijl, inclusief een landgoed van 6 miljoen dollar, dure auto's, en dure cadeaus voor zijn vrouw.
In oktober 2021 pleitte Horwitz schuldig aan één telling van effectenfraude. Hij gaf toe dat hij investeerders had bedrogen door hen valse contracten en vervalste financiële documenten voor te leggen. In februari 2022 werd hij veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf en opgedragen om 230 miljoen dollar terug te betalen aan zijn slachtoffers.
De nasleep van het schandaal heeft diepe littekens achtergelaten bij zijn slachtoffers, van wie velen hun spaargeld of pensioenfondsen hadden geïnvesteerd in Horwitz' schema. Voor velen was de schok niet alleen financieel, maar ook emotioneel, aangezien ze hadden vertrouwd op iemand die ze als een vriend en betrouwbare zakenpartner beschouwden.
De val van Zach Horwitz past perfect in het rijtje van spraakmakende fraudeurs die de inspiratie hebben gevormd voor succesvolle Netflix-series zoals Inventing Anna en The Dropout, het verhaal van Elizabeth Holmes. Deze series, gebaseerd op waargebeurde verhalen van oplichters die iedereen om de tuin wisten te leiden, hebben wereldwijd miljoenen kijkers geboeid. Dit roept echter diepere, filosofische vragen op over de menselijke natuur en onze maatschappelijke structuren.
De illusie van identiteit
Een van de kernaspecten van deze verhalen is de vraag naar identiteit en authenticiteit. Hoe kunnen mensen zich voordoen als iemand die ze niet zijn en toch geloofwaardig blijven? Filosofen zoals Jean-Paul Sartre hebben lang betoogd dat de mens gedoemd is om zichzelf voortdurend te definiëren en herdefiniëren. Fraudeurs zoals Horwitz nemen deze existentieel-filosofische uitdaging aan door een valse identiteit te creëren en erin te geloven. Hun succes en uiteindelijke ontmaskering dwingen ons na te denken over de fragiliteit van identiteit en de dunne lijn tussen werkelijkheid en illusie.
De moraal van bedrog
De verhalen van oplichters dagen ook onze morele waarden uit. Wat maakt een handeling moreel verwerpelijk? Immanuel Kant stelde dat de morele waarde van een handeling ligt in de intentie achter die handeling, niet in de uitkomst. Fraudeurs opereren vaak met de intentie van eigen gewin ten koste van anderen, wat hun acties intrinsiek immoreel maakt. Maar waarom blijven we dan gefascineerd door hen? Misschien omdat hun verhalen ons dwingen onze eigen ethische normen en de motieven achter onze acties te onderzoeken.
De betekenis van waarheid
In een wereld waar perceptie vaak belangrijker lijkt dan de waarheid, stellen oplichters een fundamentele vraag: Wat is waarheid? Postmoderne filosofen zoals Michel Foucault hebben betoogd dat waarheid een construct is dat wordt gevormd door machtsdynamieken en discoursen. In het geval van fraudeurs, zien we hoe ze de waarheid kunnen manipuleren om een nieuwe realiteit te creëren. Hun succes hangt vaak af van hun vermogen om deze geconstrueerde waarheid te laten accepteren door anderen, wat ons dwingt na te denken over de aard van waarheid zelf.
De tragiek van menselijke kwetsbaarheid
Ten slotte onthullen deze verhalen de tragiek van menselijke kwetsbaarheid. Zowel de oplichters als hun slachtoffers tonen de menselijke behoefte aan vertrouwen en erkenning. Oplichters misbruiken deze behoefte door zich voor te doen als betrouwbare figuren, terwijl slachtoffers vaak hun eigen twijfels onderdrukken in hun verlangen om te geloven in een mooie leugen. Dit reflecteert op de fundamentele onzekerheden van het menselijk bestaan en de angst voor bedrog en teleurstelling.
Het verhaal van Zach Horwitz is slechts de nieuwste toevoeging aan een lange lijst van fascinerende verhalen over bedrog en misleiding. Terwijl Hollywood en de wereld zich voorbereiden op de volgende grote serie geïnspireerd door zijn daden, blijft één ding duidelijk: onze fascinatie voor oplichters en hun slachtoffers is een weerspiegeling van diepere filosofische vragen over identiteit, moraliteit, waarheid en menselijke kwetsbaarheid. Door deze verhalen te vertellen en te analyseren, krijgen we niet alleen inzicht in de psyche van de oplichters, maar ook in onszelf en de maatschappij waarin we leven.
