De term "snob" heeft een rijke en complexe geschiedenis. Het woord "snob" werd oorspronkelijk gebruikt in de 18e eeuw en verwees naar een schoenmaker of zijn leerling. Dit gebruik was gangbaar in Engeland en Schotland en had aanvankelijk geen connotaties met sociale klasse.
.png)
Een populaire, maar incorrecte verklaring van de oorsprong van "snob" is dat het een afkorting zou zijn van het Latijnse "sine nobilitate", wat "zonder adel" betekent. Volgens deze mythe moesten studenten aan prestigieuze universiteiten zoals Oxford en Cambridge die niet van adel waren, "s.nob." achter hun naam schrijven. Hoewel deze verklaring charmant is, is er geen historisch bewijs dat dit gebruik ooit daadwerkelijk heeft plaatsgevonden.
In de loop van de 19e eeuw begon het woord "snob" meer te betekenen dan alleen een ambachtsman. Het werd gebruikt om iemand aan te duiden die niet tot de hogere klassen behoorde en later iemand die de manieren en levensstijl van de hogere klassen imiteerde. Deze betekenis werd verder gepopulariseerd door de Britse schrijver William Makepeace Thackeray in zijn werk "The Book of Snobs" uit 1848, waarin hij de spot dreef met de sociale klimmers van zijn tijd (Merriam-Webster) (English for Students).
Gunter Sachs was een Duits-Zwitserse fotograaf, industrieel en playboy. Hij stond bekend om zijn luxueuze levensstijl en zijn huwelijk met filmster Brigitte Bardot. Zijn levensstijl en verzamelwoede, vooral op het gebied van moderne kunst, maakten hem tot een icoon van snobisme.
Alan Clark was een Britse politicus en historicus, beroemd om zijn scherpe tong en controversiële uitspraken. Zijn aristocratische achtergrond en minachting voor de lagere klassen droegen bij aan zijn reputatie als snob. Een van zijn bekende uitspraken is: "Het enige dat je moet weten over Duitse soldaten is dat ze de beste ter wereld zijn."
De beroemde Ierse schrijver en dichter, bekend om zijn scherpe geest en provocerende uitspraken, werd vaak gezien als een snob vanwege zijn verfijnde smaak en minachting voor de burgerlijke waarden van zijn tijd. Wilde zei ooit: "Een cynicus is iemand die van alles de prijs weet en van niets de waarde."
De Britse schrijfster en socialite Nancy Mitford stond bekend om haar satirische romans waarin zij de Engelse aristocratie op de hak nam. Haar scherpe observaties en satirische beschrijvingen van de hogere klasse maakten haar tot een bekende snob.
Als auteur van "Brideshead Revisited" beschreef Waugh op humoristische en kritische wijze het leven van de Engelse elite. Zijn elitaire houding en zijn kritiek op de middenklasse droegen bij aan zijn reputatie als snob.
De Amerikaanse schrijver van "Breakfast at Tiffany's" stond bekend om zijn flamboyante persoonlijkheid en zijn connecties met de high society. Hij organiseerde het beroemde Black and White Ball in 1966, een toonbeeld van exclusieve luxe.
Deze voorbeelden illustreren hoe snobisme zich in verschillende vormen en tijdperken heeft gemanifesteerd, telkens gekenmerkt door een combinatie van sociale ambitie, luxe en culturele verfijning. Snobisme is door de eeuwen heen geëvolueerd van een term voor ambachtslieden naar een aanduiding voor sociale klimmers en mensen die zichzelf voornamer voordoen dan ze zijn. Hoewel de mythe van "sine nobilitate" aantrekkelijk is, ligt de werkelijke oorsprong van het woord elders. Bekende figuren uit de geschiedenis, zoals Gunter Sachs en Alan Clark, hebben het begrip snobisme belichaamd door hun levensstijl en houding.
Voor de beginnende snob biedt "De Kleine Encyclopedie van het Snobisme" van Anton Moonen een uitstekende handleiding over de kunst van het snobisme. Deze gids gaat niet in op de geschiedenis van snobisme of beroemde dandy's zoals Oscar Wilde of Beau Brummell. In plaats daarvan richt het zich op praktische gedragsregels: hoe gedraagt een echte snob zich?
Een echte snob kleedt zich altijd met verfijning en smaak. Dit betekent niet het volgen van de laatste modetrends, maar het kiezen voor tijdloze, op maat gemaakte kledingstukken van de hoogste kwaliteit. Bekende merken zijn te ordinair; een snob kiest voor subtiele luxe en unieke stukken.
Een snob is altijd op de hoogte van de nieuwste culturele ontwikkelingen, maar bezoekt zelden tentoonstellingen of voorstellingen. Het gaat erom te weten welke artiesten en stukken in de mode zijn, niet om ze daadwerkelijk te zien. Het kunnen praten over kunst is belangrijker dan het daadwerkelijk beleven ervan.
In gesprekken vermijdt de snob platitudes en alledaagse onderwerpen. Hij of zij spreekt liever over obscure onderwerpen en maakt indruk met citaten van klassieke schrijvers en filosofen. Een snob toont zijn intellect door zijn gesprekspartners te overtreffen in kennis en smaak.
Een snob zoekt altijd het gezelschap van de elite en vermijdt bijeenkomsten met "gewone" mensen. Het doel is om gezien te worden met invloedrijke personen en zo zijn of haar eigen status te verhogen. Networking wordt beschouwd als een kunstvorm die zorgvuldig moet worden beheerst.
Het huis van een snob is een reflectie van zijn verfijnde smaak. Het is gevuld met zeldzame kunstobjecten en antiek, zorgvuldig geplaatst om een gevoel van nonchalante verfijning te creëren. Elk object heeft een verhaal en dient om de eigenaar's superieure smaak en kennis te onderstrepen.
Een snob heeft een verfijnde smaak als het op eten en drinken aankomt. Hij of zij verkiest exclusieve restaurants en kiest wijnen en gerechten die zeldzaam en duur zijn. Het is belangrijk om culinaire kennis te tonen door te weten welke gerechten in de mode zijn en welke wijn bij welke gang past.
Reizen is voor een snob een manier om status te tonen. Vakantiebestemmingen moeten exclusief en vaak onbekend zijn voor de massa. Het gaat erom unieke ervaringen op te doen en deze op subtiele wijze te delen met anderen om indruk te maken.
Een snob maakt selectief gebruik van technologie. Het nieuwste model smartphone mag dan in zijn bezit zijn, maar wordt op een minimalistische en verfijnde manier gebruikt. Technologie moet dienen om het leven makkelijker te maken, zonder daarbij op te vallen.
Een snob investeert in zijn of haar kennis, maar meer voor de schijn dan voor het eigenlijke leren. Het gaat erom zich intellectueel voor te doen en indruk te maken op anderen met schijnbaar moeiteloze kennis over uiteenlopende onderwerpen.
"De Kleine Encyclopedie van het Snobisme" biedt een praktische gids voor iedereen die de kunst van verfijnde pretentie en exclusiviteit wil beheersen. Het boek leert de aspirant-snob hoe hij of zij zich moet kleden, spreken, wonen en gedragen om de ware elite na te bootsen en uiteindelijk deel uit te maken van die exclusieve kring. Het is niet alleen een handleiding, maar ook een venster op een wereld van subtiele luxe en verfijning.
