In onze hedendaagse samenleving lijkt het streven naar een lang leven bijna een vanzelfsprekendheid geworden. We worden voortdurend bestookt met boodschappen die ons aansporen om langer te leven: eet gezonder, beweeg meer, vermijd risico’s. Deze boodschappen zijn doordrenkt van een impliciete belofte dat een lang leven synoniem is aan een goed leven. Maar is dat werkelijk zo? Is de kwaliteit van ons leven werkelijk af te meten aan het aantal jaren dat wij leven?
.png)
Deze filosofie benadert deze vraag vanuit een andere hoek. Het gaat niet zozeer om de lengte van het leven, maar om de diepte ervan. Het leven is geen kwantitatieve kwestie, maar een kwalitatieve. Wat betekent het om een goed leven te leiden? Hoe kunnen we zin en vervulling vinden in de tijd die ons gegeven is, of die nu kort of lang is?
De obsessie met een lang leven kan leiden tot een conservatieve houding ten opzichte van het leven, waarbij veiligheid en zekerheid de boventoon voeren. In de angst om het leven te verkorten, kunnen we juist vergeten echt te leven. Deze voorzichtigheid kan een barrière vormen voor ervaringen die het leven verrijken maar potentieel risicovol zijn, zoals reizen, avontuurlijke sporten, of zelfs diepgaande, maar complexe relaties.
Bovendien kan deze focus op lengte ons blind maken voor de kwalen van het leven. Veel mensen leven langer, maar worstelen met chronische gezondheidsproblemen die de kwaliteit van hun leven aantasten. De medische wetenschap heeft de dood uitgesteld, maar vaak zonder de levenskwaliteit in de gewonnen jaren te verbeteren.
Het streven naar diepte vraagt om een herwaardering van wat werkelijk waardevol is in ons leven. Het gaat erom voluit te leven met de tijd die we hebben. Dit kan betekenen dat we kiezen voor paden die ons oprecht vervullen, ook al zijn ze niet de veiligste of langste. Het betekent leren omgaan met het onvermijdelijke einde, niet als een te vermijden angst, maar als een natuurlijk en essentieel onderdeel van ons bestaan.
Een rijk leven is niet een leven zonder problemen, maar een leven dat geleefd wordt met volledige overgave aan de ervaringen die het biedt, zowel de vreugdevolle als de pijnlijke. Zoals Proudies ons leert, gaat het er niet om de dagen in ons leven te tellen, maar de leven in onze dagen te tellen.
Terwijl we natuurlijk niet moeten ophouden om gezond te leven en medische vooruitgang te omarmen, moeten we ook kritisch blijven over wat het betekent om werkelijk goed te leven. Het streven naar een lang leven moet niet onze enige focus zijn; de kwaliteit van de geleefde jaren is van even groot, zo niet groter belang.
Door onze blik te richten op wat ons leven inhoud en waarde geeft, kunnen we beginnen met het bouwen van een bestaan dat niet alleen lang duurt, maar ook diep en zinvol is. De uitnodiging is: niet om langer te leven, maar om voluit te leven binnen de tijd die ons is gegund.
