Galeriehouder Pien Rademakers: “Het idee dat je in je mooie kleren zit te wachten tot iemand de galerie binnenwandelt, gaat niet op.”

“Ik heb kunstgeschiedenis gestudeerd en kwam er toen al achter dat ik het anders wilde doen dan anderen, door bijvoorbeeld meer onderzoek te doen naar vrouwen. En wanneer je iets anders wilt doen, moet je het zelf doen! Al tijdens mijn studie kreeg ik een baan aangeboden bij een kleine gemeente nabij Rotterdam, waar ik het kunstbeleid mocht opzetten.

In samenwerking met

Galeriehouder Pien Rademakers: “Het idee dat je in je mooie kleren zit te wachten tot iemand de galerie binnenwandelt, gaat niet op.”
Proudies Redactie

Door 

Proudies Redactie

Gepubliceerd op

Nov 10, 2024

 Na mijn afstuderen besloot ik mijn eigen weg te volgen en ben ik in de galeriewereld terechtgekomen. Samen met mijn jongste broer startte ik een galerie onder de naam Rademakers. Na een aantal jaar heb ik mijn broer uitgekocht en verder gewerkt aan wat nu Rademakers Gallery is. De afgelopen 25 jaar heb ik veel tijd, energie en middelen geïnvesteerd in de galerie. Ik heb me gericht op het internationaliseren van Rademakers Gallery door deel te nemen aan beurzen in steden zoals New York, Basel, Kopenhagen, Milaan, Duitsland en Miami. Hierdoor groeide onze klantenkring wereldwijd. Daarnaast ben ik ook moeder van twee kinderen, dus het was vaak druk. En nu nog steeds!”

Pien Rademakers in haar galerie. Foto: Ilco Kemmere.

Wat weten de meeste mensen niet over het werk of bestaan van een galeriehouder?

“Ik denk dat de meeste mensen denken: ‘Galeriehouder is een leuk en mooi vak.’ Maar ze weten waarschijnlijk niet precies wat het inhoudt en hoe intensief het eigenlijk is. Dat is ook de reden dat we actief zijn op de socials, om te laten zien hoeveel hard werk erin zit. Wat veel mensen ook niet weten, is dat het fysiek ook behoorlijk zwaar werk is: je moet kunstwerken tillen, inpakken, transporteren, ophangen, et cetera. Het idee dat je in je mooie kleren zit te wachten tot iemand de galerie binnenwandelt, gaat niet op.

 

Ik moet zeggen, ik maak het ook wel bont hoor. Ik doe dertien beurzen, de meeste internationaal, dus dat betekent iedere maand een beurs. Daarnaast organiseren we in de galerie ook nog tentoonstellingen, werken we veel samen met anderen en moeten we onze social media kanalen dagelijks onderhouden.

 

Zelf heb ik ook groot respect voor kunstenaars, want die moeten ook heel hard werken. Dat is vaak veel fysiek uitdagender dan mensen denken.”

Welk advies heb je voor de beginnende verzamelaar?

“Allereerst ben ik van mening dat een beginnende verzamelaar niet anders is dan iedere andere verzamelaar. Mijn advies is altijd: ‘Koop gewoon je eerste werk!’ Wij hebben werken vanaf 150 euro, dus je kunt al een heel leuk textielwerk van Yamuna Forzani aanschaffen. Ook: ‘Stel het niet te lang uit.’ Zelfs als je jong bent, zou ik aanraden om wat geld te reserveren voor een kunstwerk. Verzamel vooral werken van je eigen generatie en jonge kunstenaars. Je hebt dezelfde struggles en jonge kunstenaars zijn vaak een stuk goedkoper. Wanneer je kunst koopt van een jonge kunstenaar, kun je ook meegroeien met de kunstenaar en diegene blijven volgen en ondersteunen.

 

Door een kunstwerk aan te kopen, kom je erachter hoe gelukkig het je maakt. Ik vind dat we het woord ‘verzamelaar’ in perspectief moeten plaatsen en er minder zwaar aan moeten tillen. Veel verzamelaars hebben bijvoorbeeld tien kunstwerken, maar voor mij ben je al een verzamelaar met één stuk, want dan ben je ergens mee begonnen. Verzamelaar ben je in mijn optiek ook als je veel ziet, desnoods een kaart in de museumwinkel. Zo ontwikkel je je smaak.”

De tentoonstelling Soft! Foto: Ilco Kemmere.

Wat is het mooiste werk dat je zelf ooit hebt gekocht?

“Er staat nog heel wat op mijn wish list, haha. Vooral bij jonge talenten, omdat ik altijd veel eindshows op kunstacademies bezoek. Elk jaar koop ik iets op de academies, niet zozeer uit hebzucht, maar ook om de kunstenaars te ondersteunen. Ik wil niet per se een grote naam, zolang ik me maar verbonden voel met de kunstenaar. 

 

Van mijn eigen galerie en kunstenaars zou ik nog graag een groot masker van Joana Schneider, Totem Raufen, willen hebben. Eigenlijk heb je daarvoor een grote tuin nodig, want het is een buitenwerk, en momenteel woon ik in een penthouse. Driekwart van mijn wish list kan ik vanwege de prijzen ook helemaal niet kopen, haha. Het idee van een verlanglijst blijft ook fijn, omdat je altijd iets hebt om naar uit te kijken.

 

Als ik er wat langer over nadenk, besef ik me: mijn rol op deze aardbol is vooral om andere mensen kunst te laten aanschaffen, en niet per se om zelf kunst te kopen. Na 25 jaar werk te verkopen, ben je eraan gewend en gaan al die stukken door mijn handen. Omdat ik zelf zoveel met kunst in aanraking kom, voel ik minder de behoefte om het aan te schaffen. Iemand die chocolaatjes verkoopt, wil op een gegeven moment ook geen chocolade meer. Volgens mij word je daar rustig van. Ik ben ook meer geïnteresseerd in de kunstenaar dan in het kunstwerk zelf. Hoe gaat het met de kunstenaar en zijn ontwikkeling? Hoe kan ik iemand het beste ondersteunen? Het gaat meer om de mens dan om het object.”

Joana Schneider, Totem Raufen, Recycled ropes, 360 x 250 cm. Foto: Pearl Sijmons.

Waar zie je de galerie over 10 jaar?

“Over tien jaar zullen we nog meer online en wereldwijd verkopen. We blijven ons focussen op vrouwelijke kunstenaars en streven naar gelijkheid tussen mannen en vrouwen in de kunstwereld. Daarnaast blijf ik sterk de nadruk leggen op hergebruik en duurzaamheid.

 

Voor de gelijkwaardigheid in de kunstwereld heb ik ook de steun van verzamelaars nodig. Ik kan mijn best doen om werk aan te bieden, maar het is essentieel dat verzamelaars, musea en instituten het ook daadwerkelijk kopen. Het probleem ligt namelijk niet bij het talent of de aantallen vrouwelijke studenten, maar bij beslissingen op hoger niveau, zoals zwangerschapsverlof, kinderopvang en gelijkwaardige betaling. Het is cruciaal dat er een gelijkwaardig prijspeil komt voor mannelijke en vrouwelijke kunstenaars. Al sinds het begin van mijn studie zet ik mij in om dit te verbeteren, met als doel deze ongelijkheid tegen het einde van mijn loopbaan op te lossen. WOMEN Inc. [red. belangenorganisatie die de positie van vrouwen in Nederland wil verbeteren] stelt dat het 80 jaar duurt om gelijkheid te bereiken, maar ik geloof nog steeds dat het sneller kan!

 

Het is bijvoorbeeld al veel beter gesteld in de Scandinavische kunstwereld. Vijf jaar geleden was ik voor het eerst bij de Enter Art Fair Copenhagen, waar veel grote internationale galeries vertegenwoordigd waren. In tegenstelling tot andere galeries brachten wij veel kleur, uitgesproken grote werken en een sterke aanwezigheid van jonge vrouwelijke kunstenaars zoals Florentijn de Boer, Joana Schneider en Robin Speijer. Ik zei tegen mijn man: ‘We hebben een totaal andere stand dan de anderen, shit.’ Hij wenste me succes met de opening, en nog voor hij het gebouw uit was, had ik al twee werken verkocht aan een vooraanstaande Deense verzamelaar. Die verzamelaar vroeg me meteen: ‘Beloof je dat je volgend jaar terugkomt?’ Dat gaf me het vertrouwen dat ook buitenlandse verzamelaars mijn visie begrijpen.

 

Dit is een belangrijk aspect van het galeriehouderschap: naast de fysieke uitdagingen is het mentaal zwaar. Je moet voortdurend vertrouwen putten uit je eigen overtuiging in je kunstenaars en je eigen energie. Tegelijkertijd geeft het veel voldoening wanneer kunstenaars die eerst onbekend waren, dankzij jouw inspanningen meer bekendheid krijgen.”

De tentoonstelling Soft! Foto: Ilco Kemmere.

Welke tentoonstelling heb je nu in de galerie of welke beurs staat op de planning?

“Van 24 november tot en met 1 december 2024 staan we op de PAN in Amsterdam, stand drie. Dit is een van de bekendste kunstbeurzen in Nederland en er komen wel 50.000 bezoekers op af. Voordat de beurs opent wordt alle kunst altijd gekeurd op kwaliteit, dus het is altijd een officieel en spannend gebeuren! Onze stand is altijd gelijk rechts van de ingang, dus makkelijk te vinden. In tegenstelling tot veel andere galeries combineren wij kunst, design en mode, en presenteren we naast bekendere namen ook veel opkomende kunstenaars.”

Wil je zelf een kijkje nemen op de PAN en Pien’s stand in het echt bewonderen? Proudies en Rademakers Gallery verloten 20 vrijkaarten voor de PAN! Hoe doe je mee?

1.        Ga naar de collectie van Rademakers Gallery op PAN Amsterdam.

2.        Kies je favoriete kunstenaar uit de collectie.

3.        Vertel in een mail naar info@proudies.nl waarom je deze kunstenaar het mooist of interessantst vindt!

4.        Volg ons (@RademakersGallery & @Proudies) en wie weet win jij een vrijkaart! 

Je kunt Rademakers Gallery ook online bezoeken, via de website.

Pien Rademakers in haar galerie in de tentoonstelling SOFT! Foto: Ilco Kemmere.Pien Rademakers in haar galerie in de tentoonstelling SOFT! Foto: Ilco Kemmere.

☕️ Ontdek, leer en verrijk je leven.

Geen spam. Alleen nuttige en interessante dingen, rechtstreeks in jouw inbox.
We geven om jouw data in onze privacy policy.
Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.

Vergelijkbare artikelen