Rebecca Makkai's roman "Een stralende toekomst" (The Great Believers in het Engels) is een diep ontroerende en genuanceerde verkenning van de impact van de aids-epidemie op de LGBTQ+ gemeenschap in Chicago in de jaren '80. Het boek verweeft moeiteloos twee verhaallijnen, één die zich afspeelt in het verleden en één in het heden, en schetst daarmee een intiem portret van verlies, liefde, en de zoektocht naar verlossing.
.png)
Het verhaal begint in 1985, met Yale Tishman, een jonge homoseksuele kunstgaleriedirecteur in Chicago, die worstelt om zijn carrière op te bouwen te midden van de opkomende aids-epidemie. Terwijl hij de ene na de andere vriend verliest aan de ziekte, blijft hij hoopvol over zijn toekomst, zowel professioneel als persoonlijk. De aids-crisis is echter niet alleen een achtergronddecor, maar fungeert als een kracht die zijn hele wereld uit elkaar trekt.
De parallelle verhaallijn speelt zich af in 2015 en volgt Fiona, de zus van Yale's overleden vriend Nico. Fiona woont in Parijs en probeert haar eigen leven weer op de rails te krijgen terwijl ze worstelt met de gevolgen van de trauma's die ze decennia eerder heeft opgelopen. Ze is op zoek naar haar vervreemde dochter, en deze zoektocht leidt haar terug naar het verleden dat ze al die tijd heeft proberen te ontvluchten.
Makkai verkent met grote gevoeligheid thema's zoals verlies, schuld, en de pijn van herinnering. De aids-epidemie, die een verwoestend effect had op een hele generatie mannen, vormt de kern van het verhaal. Makkai toont niet alleen het fysieke en emotionele lijden van de personages, maar ook de onverschilligheid en vijandigheid waarmee ze te maken krijgen van de buitenwereld. Dit maakt het boek niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een aanklacht tegen de maatschappij die destijds onvoldoende reageerde.
Een ander belangrijk thema in het boek is het concept van tijd en hoe herinneringen worden gevormd en vervormd door de jaren heen. De tijdsverschillen tussen de twee verhaallijnen benadrukken hoe de littekens van het verleden doorwerken in het heden. De personages in het boek zijn voortdurend in strijd met hun herinneringen, of het nu gaat om Yale die probeert te ontsnappen aan de dreigende dood, of Fiona die zich afvraagt hoe haar keuzes in het verleden haar huidige situatie hebben beïnvloed.
De personages in "Een stralende toekomst" zijn rijk en gelaagd, met Yale als het emotionele centrum van de roman. Hij is een personage dat zowel veerkrachtig als kwetsbaar is, en zijn tragische verhaal raakt diep. Fiona, aan de andere kant, vertegenwoordigt de langdurige nasleep van de epidemie, waarbij haar gevoelens van verlies en schuld haar hele leven hebben bepaald. De bijfiguren, hoewel minder centraal, dragen ook bij aan de complexe en rijke weergave van de gemeenschappen waarin Yale en Fiona zich bevinden.
Makkai’s schrijfstijl is tegelijkertijd elegant en direct. Ze wisselt moeiteloos tussen de twee tijdsperioden, waardoor de spanning en emotie steeds voelbaar blijven. De structuur van het boek, waarbij de hoofdstukken wisselen tussen de jaren '80 en het heden, creëert een soort literaire echo die de lezer voortdurend herinnert aan de impact van het verleden op het heden. Dit zorgt ervoor dat het boek niet alleen leest als een verhaal, maar ook als een meditatie over tijd, verlies en de mogelijkheden van vergeving.
"Een stralende toekomst" is een ontroerend en krachtig boek dat de lezer meeneemt op een emotionele reis door een van de donkerste periodes van de recente geschiedenis. Rebecca Makkai weet op indrukwekkende wijze de ervaringen van een hele generatie vast te leggen, en doet dit met zoveel menselijkheid en empathie dat het onmogelijk is om niet geraakt te worden door de verhalen van Yale, Fiona, en de andere personages. Het is een boek dat je nog lang na het omslaan van de laatste pagina bijblijft, en een krachtig eerbetoon aan degenen die zijn verloren en de herinneringen die voortleven.
