In haar artikel "The Future of Retirement: Why Working Past 60 is Becoming the New Normal" biedt Dr. Denise Taylor een scherpe en goed onderbouwde visie op de manier waarop pensioen en ouder worden aan het veranderen zijn. Taylor, een ervaren pensioen- en loopbaancoach, brengt haar inzichten vanuit zowel een wetenschappelijke achtergrond als jarenlange ervaring met cliënten die zich voorbereiden op hun pensioen.
.png)
Taylor begint haar artikel met een observatie van demografische trends: mensen leven steeds langer, maar hun gezondheid verbetert niet altijd mee. Deze “gezondheidsparadox” betekent dat veel mensen weliswaar langer leven, maar met toenemende kans op chronische aandoeningen zoals diabetes, hartziekten en gewrichtsproblemen. Volgens Taylor worden pensioenbeslissingen hierdoor een stuk ingewikkelder. Het gaat niet alleen om financiële planning, maar ook om hoe we ons leven inrichten om gezond en betrokken te blijven na ons zestigste.
Een van Taylor’s belangrijkste punten is de kloof tussen witteboord- en blauweboordberoepen. Terwijl veel mensen in kantooromgevingen relatief eenvoudig tot na hun zestigste kunnen doorwerken, is dat voor mensen in fysiek zware beroepen vaak niet mogelijk. Bouwvakkers, monteurs, verpleegkundigen en andere arbeiders die hun lichaam intensief belasten, kampen vaak met vroegtijdige gezondheidsproblemen zoals gewrichtspijn en verminderde mobiliteit. Taylor pleit voor pensioenbeleid dat rekening houdt met deze ongelijkheid; een “one-size-fits-all” benadering is volgens haar niet eerlijk of realistisch. Ze pleit voor een pensioenstelsel dat flexibeler inspeelt op de fysieke eisen van verschillende beroepen.
In het artikel wijst Taylor op de financiële spanningen die voortvloeien uit de zogenaamde “sandwichgeneratie”. Mensen van middelbare leeftijd ondersteunen vaak zowel hun kinderen als hun ouders financieel, wat hun eigen pensioensparen bemoeilijkt. Deze generatie ervaart financiële druk van beide kanten: jonge volwassenen hebben langer hulp nodig met zaken als huisvesting, terwijl ouder wordende ouders vaak extra zorg en ondersteuning behoeven. Taylor’s oplossing? Een open dialoog binnen gezinnen over financiële verwachtingen en de mogelijkheid om samen plannen te maken voor de toekomst, inclusief de mogelijkheid van een erfenis of de impact van zorgkosten op dit vermogen.
Hoewel Taylor ziet dat steeds meer mensen langer willen doorwerken, benadrukt ze ook dat ouderdomsdiscriminatie (ageism) een hardnekkig probleem blijft. Mensen boven de vijftig ondervinden vaak obstakels wanneer ze nieuw werk zoeken of proberen door te groeien binnen hun bestaande baan. Dit beperkt niet alleen de arbeidsmogelijkheden van oudere werknemers, maar doet ook afbreuk aan hun ervaring en talenten, wat economische gevolgen kan hebben. Taylor pleit voor bewustwording en beleid dat ageism tegengaat, zodat oudere werknemers hun waardevolle vaardigheden en kennis kunnen blijven bijdragen.
Taylor’s artikel belicht ook een nieuwe trend: de zogenaamde “portefeuillecarrière.” Veel ouderen kiezen tegenwoordig voor een mix van deeltijdwerk, freelance projecten, of advieswerk. Deze flexibele aanpak stelt hen in staat om te blijven werken op een manier die past bij hun levensfase en gezondheid, zonder de volledige druk van een voltijdbaan. Taylor beschouwt dit als een “brug” naar pensioen, waarbij mensen zelf de regie nemen over hoe en wanneer ze willen werken, wat vaak leidt tot hogere levenskwaliteit en tevredenheid.
Taylor besluit haar artikel met een oproep aan beleidsmakers en werkgevers om het pensioenmodel te herzien. Met flexibele werkopties, mogelijkheden voor gefaseerd pensioen en preventieve gezondheidszorg kan een nieuwe balans ontstaan. Ze beschouwt pensioen niet als een harde grens, maar als een overgangsfase waarin mensen hun eigen balans kunnen vinden tussen werk, gezondheid en persoonlijke groei.
Wil je het volledige artikel lezen en meer inzichten van Dr. Denise Taylor ontdekken? Bekijk het hier.
