Cultuurtip: One Hand Clapping van Paul McCartney en Wings

In 1973 probeerde McCartney zijn populariteit verder op te krikken met een televisiespecial genaamd James Paul McCartney. Hoewel de reacties gemengd waren, werden de liveoptredens met Wings positief ontvangen. Geïnspireerd door deze ervaring begon McCartney een jaar later aan een nieuw project: One Hand Clapping.

In augustus 1974 speelde McCartney met Wings vier dagen lang live voor de camera in de Abbey Road Studios. Ondanks het succes van het album Band on the Run en de vraag naar nieuw materiaal, werd de special nooit uitgezonden en belandden de opnames op de plank. Het afgelopen decennium zijn enkele opnames uitgebracht als extra tracks op de heruitgaven van Band on the Run en Venus and Mars. Maar met de release van het dubbelalbum One Hand Clapping krijgen we eindelijk een compleet beeld van deze vergeten sessies.

One Hand Clapping biedt een schat aan ongehoord materiaal. Naast bekende nummers zoals "Junior’s Farm", "Sally G" en "Hi Hi Hi", bevat het album ook verrassende uitvoeringen van nummers zoals "Let’s Love" en "Nineteen Hundred and Eighty Five". McCartney's akoestische solo-uitvoeringen, waaronder "Peggy Sue" en "I’m Gonna Love You Too", laten zijn verwantschap met Buddy Holly zien. Dit album is een must voor elke fan en een momentopname van Paul McCartney en Wings in topvorm.

One Hand Clapping werd op 14 juni officieel uitgebracht. Het album, dat in vier dagen werd opgenomen en gefilmd door David Litchfield, markeert een historisch moment voor McCartney-fans. De release bevat het originele artwork en een aantal extra nummers die destijds werden opgenomen zonder camera.

Deze release toont de nieuwe line-up van Wings, vers teruggekeerd uit Nashville waar ze "Junior’s Farm" hadden opgenomen. Na het vertrek van Denny Seiwell en Henry McCullough, werden Paul, Linda en Denny Laine bijgestaan door gitarist Jimmy McCulloch en drummer Geoff Britton. Met orkestarrangeur Del Newman en saxofonist Howie Casey erbij, vond de band hun kenmerkende geluid.

Paul en Linda McCartney

Het album opent met een instrumentale jam die het themalied van One Hand Clapping zou worden en bevat live vertolkingen van Wings-hits zoals "Live and Let Die", "Band on the Run" en "Jet". Ook herwerkte Beatles-klassiekers zoals "Let It Be" en "The Long and Winding Road" komen voorbij, samen met een solopiano-uitvoering van "Baby Face".

One Hand Clapping wordt uitgebracht in verschillende formaten, waaronder een exclusief 2LP + 7”-pakket met een vinyl single van niet eerder uitgebrachte solo-optredens. Deze set bevat onder andere het nooit eerder uitgebrachte nummer "Blackpool" en een cover van Eddie Cochran's "Twenty Flight Rock", het nummer dat Paul voor John Lennon speelde toen ze elkaar ontmoetten in 1957.

One Hand Clapping is een viering van de blijvende erfenis van Paul McCartney en Wings. Het vastleggen van de band in de studio toont niet alleen hun samenwerking, maar onderstreept ook McCartney's talent als live-artiest. Vijftig jaar later speelt hij nog steeds veel van deze nummers in volle stadions over de hele wereld. Dit album biedt fans een unieke blik op een band die hun geluid had gevonden en opnieuw de muziekscène vormgaf, net zoals McCartney dat een decennium eerder had gedaan met de Beatles.

Met de release van One Hand Clapping krijgen we eindelijk een volledig beeld van deze unieke periode in McCartney's carrière. Het album laat zien dat Wings niet zomaar een begeleidingsband was, maar een groep die, onder leiding van McCartney, zijn eigen plek veroverde in de muziekgeschiedenis. Het is een eerbetoon aan een vergeten meesterwerk en een herinnering aan de tijdloze creativiteit van Paul McCartney.

Krijg hier alvast een inkijkje in de opnames van 1974:

‍