De driedelige serie Lost Boys & Fairies is het werk van regisseur Dafydd James. Hoogstwaarschijnlijk naar aanleiding van Pride Month (in juli) en de afgelopen Pride Week in Nederland lanceerde NPO Start deze serie. De regisseur James putte inspiratie uit zijn eigen levenservaringen, aangezien hij samen met zijn partner drie kinderen heeft geadopteerd. In plaats van een somber beeld te schetsen van het adoptieproces, kiest de serie voor een hoopvolle en bijzondere toon. Daarnaast is de serie ook een ode van de Welshe taal. In een tijd waarin deze taal steeds meer wordt verdrongen door het Engels, probeert James zijn culturele erfgoed te behouden en promoten door middel van kunst. Deze serie is daarom tweetalig opgezet, met zowel Engels als Welsh, wat een unieke culturele dimensie toevoegt.
.png)
Lost Boys & Fairies volgt het verhaal van Andy en Gabriel, een homostel dat door het adoptieproces gaat. Ondanks hun sterke relatie zijn de twee zeer verschillend. Andy werkt als accountant, terwijl Gabriel optreedt in drag in een queer nachtclub. De optredens van Gabriel, vaak muzikaal van aard, geven het verhaal een unieke wending en fungeren als een soort muzikale leidraad door de serie heen. Gabriel heeft een moeilijke jeugd gehad, met een vroege dood van zijn moeder, een verleden van verslaving, en een complexe relatie met zijn vader. Deze verleden tijd komt opnieuw naar voren wanneer een maatschappelijk werker langskomt om te beoordelen of ze geschikt zijn als ouders.
De serie toont op subtiele wijze de uitdagingen en gevoeligheden van het adoptieproces. In tegenstelling tot veel andere series die adoptie behandelen, vermijdt Lost Boys & Fairies een eenzijdige of negatieve weergave van de betrokken instanties. De maatschappelijk werkers en andere betrokkenen worden niet als vijandig neergezet; in plaats daarvan biedt de serie een genuanceerd en empathisch beeld van alle betrokken partijen. Het centrale thema van de serie blijft echter liefde: de liefde tussen Andy en Gabriel, en hun gedeelde liefde voor het kind dat ze hopen te adopteren. Dit universele thema maakt de serie toegankelijk en herkenbaar voor een breed publiek, ongeacht hun achtergrond of seksuele geaardheid.
De eerlijkheid waarmee de personages in de serie omgaan met hun eigen beperkingen en angsten is opvallend. Zo geeft Gabriel tijdens een activiteitendag - waar potentiële adoptieouders kinderen kunnen ontmoeten - openlijk toe dat hij geen meisje met een visuele beperking wil adopteren, hoe lief het kind ook mag zijn. Deze rauwe eerlijkheid wordt in de serie niet veroordeeld, maar eerder gepresenteerd als een noodzakelijke stap in het proces van zelfreflectie en verantwoordelijkheid nemen.
Uiteindelijk laat Lost Boys & Fairies zien dat empathie en begrip krachtige instrumenten zijn. In een tijd waarin de maatschappij vaak polariserend en veroordelend kan zijn, biedt de serie een tegenwicht door het benadrukken van het belang van compassie. Het verhaal van Gabriel en Andy is meer dan een eenvoudige vertelling over adoptie; het is een krachtige ode aan liefde en de menselijke capaciteit om te groeien en te vergeven. Door dit verhaal te vertellen, hoopt James niet alleen bewustzijn te creëren over de uitdagingen van adoptie, maar ook een breder begrip te bevorderen voor de diversiteit van menselijke ervaringen.
