De Amerikaanse soulzangeres Angie Stone is zaterdag op 63-jarige leeftijd om het leven gekomen bij een auto-ongeluk in Alabama. Na een optreden in Montgomery sloeg haar tourbus over de kop en werd geraakt door een vrachtwagen. Stone was de enige inzittende die het niet overleefde. Haar dood betekent een groot verlies voor de soul- en r&b-wereld, waarin ze decennialang een bepalende stem was.
.png)
Angie Stone’s invloed op de neo-soul, een genre waarin soul, r&b en hiphop samensmelten, kan nauwelijks worden overschat. Haar albums Black Diamond (1999) en Mahogany Soul (2001) gaven de stroming een eigen gezicht, met als grootste hit het nog altijd veel gedraaide Wish I Didn’t Miss You. Haar warme, door gospel gevormde stemgeluid gaf haar muziek een diepgang die velen raakte.
Stone’s teksten waren persoonlijk en direct, maar altijd gedragen door een gevoel van herkenbaarheid en kracht. Ze zong over liefde, verlies en maatschappelijke thema’s zonder zich in te houden. ‘I won’t do weak lyrics’, zei ze ooit over haar werk. Die eerlijkheid maakte haar geliefd bij fans, die haar niet alleen bewonderden om haar stem, maar ook om haar vermogen om het leven in al zijn facetten te bezingen.
Geboren als Angela Brown in Columbia, South Carolina, groeide Stone op in de kerk, waar ze haar eerste muzikale stappen zette in een gospelkoor. Haar liefde voor muziek leidde haar in de vroege jaren tachtig naar de hiphopformatie The Sequence. Hun hit Funk You Up was een van de eerste vrouwelijke rapnummers en legde de basis voor haar latere carrière.
In de jaren negentig werkte Stone als songwriter en producer samen met artiesten als Lenny Kravitz en Mary J. Blige. Ze had een belangrijke invloed op het debuutalbum Brown Sugar (1995) van haar toenmalige partner D’Angelo, die later werd bestempeld als de ‘nieuwe Marvin Gaye’. Zelf brak ze pas solo door aan het einde van dat decennium, met een stijl die haar gospelachtergrond combineerde met hedendaagse r&b.
Angie Stone was een artieste die het leven schaamteloos omarmde, en dat weerspiegelde zich in haar muziek. In nummers als Brotha eerde ze zwarte mannen, terwijl ze in Time of the Month zonder gêne zong over menstruatie. Ze kon overdreven dramatisch zijn, maar altijd op een manier die herkenbaar bleef. Haar teksten waren oprecht en zonder opsmuk, haar stem een instrument dat zowel kon troosten als confronteren.
Tot het einde bleef Stone optreden en muziek maken. Haar laatste album, Love Language (2023), bevatte een duet met haar zoon, die optreedt onder de naam Swayvo Twain. Ondanks wisselend succes in haar latere carrière, bleef haar aanwezigheid op het podium onverminderd krachtig.
Met haar dood verliest de soul een authentieke stem, maar haar muziek zal blijven klinken. Angie Stone was een zangeres die geen blad voor de mond nam en met haar teksten en melodieën diepe emoties wist te raken. Haar invloed op de muziekwereld zal nog lang voelbaar blijven.
Bekijk hier haar gehele concert op North Sea Jazz in Rotterdam in 2002:
