Met haar nieuwste voorstelling Let’s Get Louder daagt performer Stephanie Louwrier zichzelf en haar publiek uit: kan ze radicaal eerlijk zijn op het toneel? Het resultaat is een energieke en grillige voorstelling vol tegenstellingen: van absurde humor tot rauwe kwetsbaarheid, van groteske grappen tot diepe emotionele bekentenissen. Louwrier sleurt haar publiek mee in een achtbaan van stemvervormingen, muzikale intermezzo’s en persoonlijke verhalen, en laat hen met een bonkend hart de zaal verlaten.
.png)
De voorstelling opent met Louwrier die het verwachtingsniveau alvast naar beneden bijstelt: “verwacht niet te veel", zegt ze, "hoge verwachtingen leiden tot teleurstelling.” Maar niets is minder waar. Louwrier barst vanaf de eerste minuut van de energie en wisselt moeiteloos van popster-allure naar absurdistisch cabaret. Ze bespeelt haar publiek als een volleerd entertainer, waarbij ze haar stemvervormer en loopstation gebruikt om personages op te roepen en muziek te creëren. Zo spreekt Arie Boomsma haar toe met een zware, galmende stem over het belang van kwetsbaarheid en pleit ze in een muzikale uitbarsting voor de schoonheid van cellulitis: cellulitis is cool! Het publiek schatert wanneer ze twerkend op Herman van Veen het absurde met het ontroerende vermengt.
Haar stijl is speels, hyperactief en soms onnavolgbaar. Ze springt van Ryan Gosling-fantasieën naar filosofische vragen over eerlijkheid en authenticiteit. Het maakt Let’s Get Louder een wervelende mix van cabaret, performancekunst en muziektheater, waarin Louwrier voortdurend zoekt naar haar ‘echte’ stem.
En dan, wanneer je denkt dat de voorstelling enkel bestaat uit een spervuur van grappen en zelfspot, duwt Louwrier haar decorelementen opzij en blijft alleen achter op het podium. Plots is er niets meer om haar achter te verschuilen. Ik ga het gewoon doen, zegt ze zacht, zonder de blik van het publiek te zoeken. Haar stem, die eerder werd vervormd door filters en effectpedalen, klinkt nu klein en breekbaar.
In dit moment van pure eerlijkheid vertelt ze over haar moeder, die haar leerde met wantrouwen naar de wereld te kijken. Over hoe ze van jongs af aan leerde om zichzelf te overschreeuwen en te entertainen, zodat niemand haar kwetsbaarheid zou zien. En over haar eigen twijfels over het moederschap, een onderwerp dat door een recent verdriet urgenter is geworden dan ooit. Het is een gedurfde ontboezeming die haar podiumpersona volledig doorbreekt.
Met Let’s Get Louder bewijst Stephanie Louwrier opnieuw haar unieke talent: ze kan schuren en ontroeren, laten lachen en confronteren. Haar voorstelling is grillig, soms chaotisch, maar altijd intens. Wie de zaal verlaat, is door elkaar geschud – en dat is precies wat Louwrier voor ogen had.
De voorstelling is tot en met 10 mei op verschillende plekken te zien.
