De opvallend moderne Kunsthal in Rotterdam, geopend in 1992, ziet eruit als een grote platte doos met aan één kant een smalle hoge toren waarop het zwart-witte logo van de Kunsthal staat afgebeeld. Het gebouw werd ontworpen door de wereldberoemde architecten Rem Koolhaas en Fuminori Hoshino, van het Rotterdamse architectenbureau OMA (Office for Metropolitan Architecture). De vloerplaat onder de grote tentoonstellingshal aan de Westzeedijk ligt iets hoger dan de straat, waardoor het lijkt of het gebouw zweeft. Ook de ligging is bijzonder, een hoogteverschil van zes meter verbindt het Museumpark aan de ene kant met de Westzeedijk aan de andere kant. Binnen, in de expositieruimte van in totaal 3.300 m2, zijn zeven verschillende tentoonstellingshallen, een auditorium met ruim driehonderd zitplaatsen en een museumcafé. Dat hoogteverschil ervaar je ook tijdens de tocht richting de Kunsthal, wanneer je de hellingbaan omhoog loopt naar de expositieruimten.
Het bijzondere van dit museum is dat het geen eigen collectie heeft, maar wel vijfentwintig wisselende tentoonstellingen per jaar organiseert. En dat is ideaal voor mijn een na oudste kleindochter die zich heel erg interesseert in hedendaagse kunst, mode en fotografie en regelmatig te vinden is in de Kunsthal. Zij kent het museum dan ook op haar duimpje en dat is dan weer ideaal voor mij, want ik raak hier nogal eens de weg kwijt. De entree is aan de kant van het Museumpark, deze biedt direct toegang tot het restaurant en de museumwinkel, maar die bewaren we voor later. De entree hier is gratis tot en met 18 jaar, we krijgen allebei een papieren armbandje om en met een gerust hart kunnen we naar binnen.
Als eerste gaan we naar de zaal met de tentoonstelling ‘[H]erkennen Herbouwen’, over het Rotterdams koloniaal verleden. En dat is uiteraard een heel actueel thema in het herdenkingsjaar van het slavernijverleden. In vijf verschillende kamers zijn historische objecten te zien met familie-eigendommen en persoonlijke verhalen van Rotterdammers over het koloniaal verleden en de slavernijgeschiedenis. Alle objecten staan uitgestald in kasten die zijn beschilderd door kunstenaar Dominique Latoel. Het leukste is dat deze kasten na de tentoonstelling worden geveild, de opbrengst wordt vervolgens geschonken aan het ‘Comité Van Ver Gekomen’. Deze tentoonstelling is te zien tot 29 oktober 2023.
De tweede tentoonstelling die mijn kleindochter en ik bewonderen, is die van fotograaf Steef Zoetmulder (1911-2004). Zoetmulder staat bekend om zijn surrealistische foto's van iconische Rotterdamse gebouwen, stillevens en portretten die hij in de studio van zijn woonhuis aan de Voorschoterlaan in Rotterdam afdrukte. Na de oorlog was Zoetmulder een van de toonaangevende leden van de Nederlandse Fotografen Kunstkring. Ruim 2.500 van zijn foto's werden destijds ondergebracht bij het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam. Als echte Rotterdamse herken niet alleen ik, maar ook de kleindochter veel van de locaties op zijn foto's. Deze tentoonstelling is te zien tot 7 januari 2024.
Na naar verschillende expositieruimtes te hebben gekeken, wordt het tijd voor iets lekkers in het museumrestaurant. De kleindochter kiest een frambozentaartje uit en ik ga voor die overheerlijke citroen meringue. Tot slot kijken we nog even in de museumwinkel, waar je allerlei leuke cadeautjes, posters, en boeken kunt kopen met speciale aandacht voor Rotterdamse makers.
