In gesprek met de burgemeester van Oss: “Ik heb net mijn ontslagbrief [voor mijn pensioen] ondertekend

^{Fotograaf: René Nelissen.}

De overweging en beslissing om met pensioen te gaan

“Het werk gaat dag en nacht door. Ik doe het met ongelofelijk veel plezier, maar ik ben ook roofbouw aan het plegen. Het werk gaat altijd voor, bij alles, en dat is niet meer okay,” zegt Buijs-Glaudemans wanneer we haar vertellen over Proudies. “Soms heb je banen waarin je kunt zeggen dat je een dag minder gaat werken, om in balans te komen, maar dat kan hier niet. En ik zit de hele dag, dus ik moet zorgen dat ik voldoende beweeg, want ik moet wel gezond oud worden. Ik heb er lang over gedaan om het besluit [om te stoppen] te nemen, want ik vind het een geweldige gemeente en een geweldige functie,” zegt ze trots.  “Dat is voor mij ook een reden geweest om hier heel lang te blijven, want ik kan me niets voorstellen dat nog interessanter is dan dit!”

Vol trots vertelt Buijs-Glaudemans dat, los van het feit dat ze bezig is met besturen, het ‘leven over je heen komt’ en hoe afwisselend haar baan is. “Dat kan van alles zijn: een gigantische brand, mensen die verward zijn en de straat op stelten zetten, alles komt hier voorbij,” vertelt ze. Dat de rol van burgemeester een uitdaging kan zijn, komt al snel naar voren: “Je moet van iedereen en van niemand zijn. Het is continu balans zoeken. Ik vind het fantastisch.”

En dan komt er een fase aan die er heel anders uit gaat zien. Want één ding mag duidelijk zijn, het leven als burgemeester is enorm druk: “Je weet dat er op een gegeven moment een fase komt, dat het niet meer zo is. En het heeft me veel tijd gekost om me te realiseren dat die fase – wat ik ook doe – eraan komt! Of, ik val gewoon in mijn vak neer. Toen dat besef kwam, dacht ik: ‘Ik moet wel zorgen dat ik die fase ook omarm.’ En dat ik me realiseer dat ik dit stuk van mijn leven ga afsluiten en ook de ruimte moet laten om een nieuwe fase tot me te laten komen, in welke vorm dan ook. En, als ik dat doe, moet ik dat doen op een moment dat ik gezond ben.” Ze zegt lachend: “En op een moment dat mensen het nog jammer vinden dat ik ga. Je moet altijd voor het hoogtepunt van het feestje weggaan!”

Hoe gaat het pensioen eruit zien?

De overweging om met pensioen te gaan heeft voor haar ongeveer een jaar geduurd. “Ik kan nog niet eens omgaan met een vrije dag,” geeft ze eerlijk toe. “Ook in de weekenden ben ik aan het werk. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen met een vrije dag. Wat doe je dan de hele dag?” Ze geeft aan dat dat wel een uitdaging voor haar zal worden, maar dan meteen zegt ze: “Ik wil het wel laten komen. In je leven ontmoet je mensen waardoor diverse talenten aan bod komen in de omgang met mensen, in een gezin, in moederschap, in je werk. Je laat bepaalde talenten zien omdat die combinatie dan goed is. Maar het onderdrukt ook andere talenten en misschien moet ik daar gewoon tijd voor hebben en maken.”

Niemandsland

“Niemandsland: Dat probeer ik soms, het lijkt me moeilijk!” zegt de burgemeester als we het hebben over het “niemandsland” dat sommige mensen ervaren na hun pensioen. “Als je iets toevoegt in de wereld, moet dat iets zijn waar je talenten liggen en het gevaar is dat ik eindeloos blijf besturen. De vraag is of ik dat wil blijven doen. Dat is iets waar ik over na moet denken. Ik heb een heel pakket, een lijst met 32 dingen die ik zou kunnen doen na mijn pensionering, variërend van huis schilderen, tuinieren, studeren, promoveren, in een orkest,  kleinkinderen of naar de Kunstacademie gaan in België. Ik wil niet in de valkuil vallen van ‘Dan word je oppasoma.’ En ja, natuurlijk wil ik dat wel doen, maar als in nood en niet vast. Ik wil ook reizen en een boek schrijven, of gaan studeren.”

Wie ben ik nou zelf als het werk er niet meer is?

“Ik heb mijn hele leven altijd als moeder en in werk geprobeerd te voldoen aan verwachtingen en verplichtingen. Dat werkte voor mij, dus daar heb ik helemaal geen last van, maar het is ook weleens interessant om te denken: ‘Wie ben ik nou zelf als dat er allemaal niet is?’” We vragen haar of ze overgangsrituelen heeft gedaan waarbij je terugkijkt op wat er is geweest. Maar ook vragen gaat stellen zoals: Is het geworden wat ik had verwacht en wat vind ik daar nu van? Ze geeft aan dat ze dit al vaak in haar leven heeft gedaan omdat ze al verschillende keren een heel nieuw pad is ingeslagen; studententijd, gewerkt in Den Haag en toen volledig moeder geworden om vervolgens na een paar jaar weer naar Noord-Brabant te gaan. En ook is ze vaak van sector en van baan veranderd waar ze verschillende fases heeft afgesloten en nieuwe is begonnen.

Zie je op tegen het onbekende pad van pensioen?

“Een enorme vrijheid is het, hè?” zegt ze bedenkelijk. We vragen haar of ze denkt dat het belangrijk is dat ze zichzelf die vrijheid gunt. “Nee, wat ik altijd doe is bepaalde paden bewandelen en dan zie ik wel wat er langskomt. Dat doe ik eigenlijk mijn hele leven al. En dan komen er wel dingen. Ik kan een reizen-, natuur- of een mensenpad ingaan. Ik wil me niet, vooralsnog, vastleggen. En een aantal inhoudelijke en bestuurlijke zaken blijven doen. Ik ben voorzitter van de Sociaal Economische Raad van Noord-Brabant, ik zit in de Raad van Toezicht van De Brainport Industries Campus, ik ben voorzitter van Vrienden van Bernhoven. Maar ik ga in ieder geval drie maanden op een time-out. Zonder angst voor het nieuwe. Ik hoef nu helemaal niks, ik ben nu aan het tekenen maar hoef het helemaal niet goed te kunnen, ik vind het gewoon hartstikke leuk. Na afloop denk ik: ‘Weer een Project Bagger', maar het geeft niet!’”

Ze beschrijft hoe ze milder is geworden voor zichzelf en het komende jaar nog voluit gaat genieten van het ambt en zich een beetje gaat voorbereiden op haar pensioen. Er zijn veel dingen die haar interesseren en waar ze bijvoorbeeld na haar pensionering onderzoek over zou willen doen. Alles staat vooral nog open, wat misschien spannend op een positieve en uitdagende manier tegelijk is. Voor het komende jaar heeft Gemeente Oss in iedere geval nog een gepassioneerde burgemeester! Proudies wenst  haar een goed pensioen toe en we zijn vooral erg benieuwd wat haar volgende stappen zullen zijn. Wordt vervolgd in een tweede artikel?

‍