“Een weekend weg”, een vaste column waar elke vrijdag een nieuwe stad ons oproept om haar geheimen te ontdekken. Deze rubriek is een zorgvuldig samengestelde wandeling door smalle geplaveide straten, langs verscholen bistro's en over oude marktpleinen, waar het gefluister van de geschiedenis en de melodieën van het moderne leven samensmelten. Het is een uitnodiging om je te verliezen in de romantiek van plekken waar tijd een vreemde taal spreekt, en om mensen te ontmoeten wiens levens verweven zijn met de ziel van hun stad. Doe je schoenen uit, maak je klaar voor een vlucht in het onbekende en laat "Een weekend weg" je gids zijn in de betoverende wereld van urban exploratie.
.png)
Marseille is niet alleen een stad van tegenwoordige allure, maar ook een die zijn geschiedenis en cultuur eert. Vijf jaar na het verkrijgen van de status van Europese Culturele Hoofdstad blijft de rauwe ziel van de stad intact. Er zijn nieuwe musea, minder kustwegen en een welvarender uiterlijk. Maar het is de mix van culturen - Marokkaans, Algerijns, Italiaans en Armeens - die het hart van Marseille vormt. Er zijn te veel grote bedrijfsketens, maar de stemming van verandering heeft veel Marseillais ertoe aangezet restaurants en winkels op te zetten die geworteld zijn in de traditie. Langs de Rue d'Aubagne zijn ook enkele indrukwekkende familiezaken, zoals het ijzerwarenwarenhuis Maison Empereur, naast verkopers van lokale zeep, Tunesische zoete broodjes en Franse coutellerie.
Mijn weekend in Marseille zou niet compleet zijn zonder de ervaring van het overnachten in een bijzonder verblijf. Ik had weleens gefantaseerd over het doorbrengen van een nacht in een museum, een beetje zoals in "The Mixed-Up Files of Mrs. Basil E. Frankweiler." Nu had ik de kans om deze fantasie tot leven te brengen in het Southway Pavillon.
Southway Pavillon is meer dan alleen een hotel; het is een oogverblindende galerie ontworpen en samengesteld door Emmanuelle Luciani, en biedt gasten de mogelijkheid om te overnachten in hun unieke bed and breakfast in de galerij. Bij binnenkomst werd ik begroet door de serene aanblik van kunst die zich verspreidde over de muren, vloeren en zelfs het plafond. De kunst van Marseille beperkte zich echter niet tot de muren van Southway Pavillon. Ik ontdekte verschillende ateliers in de stad, waar lokale kunstenaars hun creaties tentoonstelden. In deze kleine studio's vond ik unieke schilderijen, beeldhouwwerken en keramiek, elk met een stukje ziel van de kunstenaar.
Mijn weekend in Marseille begon met een ochtendlijke hardloopsessie langs de Corniche, een verblijf met uitzicht te kiezen en bij voorkeur een ontbijtplek met een zilte kick. Stap op een lokale navette en neem de dramatische natuurlijke architectuur van deze oude haven in je op. De stad maakte enkele architectonische missers in de jaren '70, maar herbergt enkele moedige voorbeelden van modernisme. De werken van André-Jacques Dunoyer de Segonzac (met name het Hotel Residence aan de oude haven) en Fernand Pouillon (die een deel van Le Panier herontwikkelde nadat de nazi's het in 1943 platbrandden) zijn het bekijken waard. Net als de betonnen woontorens van Jacques Henri Labourdette langs de Cours Belsunce, die onlangs zijn gered van herontwikkeling. Dan is er Le Corbusier's Unité d'Habitation, ook bekend als Cité Radieuse, wat een absorberend, poëtisch gebruik is van béton brut.
Na mijn hardloopsessie stond ik mezelf een welverdiend ontbijt toe bij Black Bird Café. Het café, met zijn vriendelijke buurtgevoel, verwelkomde me warm. Ik zat buiten, kijkend naar het ontwaken van de stad, en genoot van een verkwikkende kop koffie en verse croissants.
Mijn culinaire avontuur was net zo betoverend. Heerlijk geborreld bij Café de l'Abbaye, een simpel maar enorm populaire bar. Ik genoot van de traditionele bouillabaisse bij Chez Fonfon en proefde de fusie van Italiaanse en Franse keuken bij La Cantinetta. Bij Bar Gaspard werd ik verrast door hun inventieve cocktails.
Een bezoek aan Epicerie L'IDEAL bracht me in contact met de essentie van de mediterrane keuken. Van verse olijfolie tot heerlijke burrata, elke smaak was een viering van de regio. Mijn reis door Marseille's culinaire landschap bracht me ook naar Le Petit Nice, een restaurant met een prachtig uitzicht op de zee, en Chez Michel, waar moderne elegantie hand in hand ging met traditionele kookkunst. Deze ervaringen waren een feest voor mijn smaakpapillen.
Tussen de maaltijden door dwaalde ik door de straten en ontdekte winkels die de traditie levend hielden. Langs de Rue d'Aubagne vond ik Maison Empereur, en andere lokale verkopers die alles aanboden, van Tunesische zoete broodjes tot Franse coutellerie.
De architectuur van Marseille sprak ook tot mijn verbeelding. De moderne meesterwerken, zoals Le Corbusier's Unité d'Habitation, stonden in contrast met de historische gebouwen, en samen vormden ze het unieke gezicht van de stad. Ik bezocht ook enkele kunstateliers en maakte kennis met lokale kunstenaars. Hun passie en creativiteit waren aanstekelijk, en ik bracht uren door met het bewonderen van hun werken en het luisteren naar hun verhalen.
Mijn avonden bracht ik door in de Southway Pavillon, waar de kunstwerken me tot rust brachten en de unieke ervaring van het slapen in een galerij mijn verbinding met de stad versterkte. Bij mijn vertrek uit Marseille, met een koffer vol herinneringen en een smaakpalet dat verrijkt was door de unieke smaken van deze prachtige stad, keek ik nog een laatste keer achterom. Marseille had me verleid met haar charmes, en ik wist dat ik zou terugkeren.
Tot de volgende keer, Marseille. Tot de volgende keer.
