Na Thailand kiezen we voor Nepal. In mijn naïviteit dacht ik dat het land ongeveer hetzelfde zou zijn als Thailand. Hoe ignorant kan een mens zijn? De aankomst in Kathmandu is een grote schok: schrijnende armoede en chaos van mensen, kinderen en dieren in de straten. Vies, gele luchtvervuiling, een paar uur per dag is er elektriciteit en er komt bruin water uit de kraan in onze badkamer. Maar uiteindelijk worden we verliefd op Nepal en de open, vriendelijk en leergierige Nepalezen. Vanaf het dakterras van ons hotel zien we de toppen van een aantal van de hoogste bergen, daar ergens ligt Mount Everest!
lees hier deel 1 van “Bijna Boeddist
Hier is behalve het boeddhisme ook het hindoeïsme met zijn even significante verschillen als overeenkomsten, overal aanwezig. De grote oude bomen midden in de straat met gekleurde linten versierd uit dankbaarheid aan de Hindoe goden. De heilige koeien op straat. Loslopende dieren overal die door de mensen gevoerd worden met restjes of gras. De kalme aanvaarding van het leven zoals het is, in de overtuiging dat wat je ook overkomt, het de bedoeling is van de goden, speciaal voor jou.
De invloed en aanwezigheid van uit Tibet gevluchte mensen is groot. Tibetaanse vrouwen proberen met de verkoop van zelfgemaakte sieraden, omslagdoeken en wierook wat geld te verdienen. Zo dichtbij realiseer je het onmogelijke, verdrietige leven van de Tibetanen die in hun eigen gebied niet mogen bestaan.
In dit land durven mijn vriendin en ik een 9-daagse trekking door de Himalaya aan naar het Boeddhistische bedevaartsoord Muktinath. Hier wonen boeddhistische nonnen in het interreligieuze klooster. We aanschouwen onderweg de Annapurna, Manaslu en de Dhaulagiri en voelen ons klein. In Muktinath sneeuwt het. We lopen in een regenjas onder de 108 waterstralen door om van zonden gezuiverd te worden. De volgende dag op de terugweg komen we twee oude vrouwen met manden vol hout op hun rug tegen. Ze strompelen wankelend op open sloffen naar boven. Wie heeft hier wandelstokken nodig? Ik? Welnee! Spontaan steek ik mijn hand met een wandelstok uit. De vrouw pakt hem ongelovig aan. Hetzelfde doe ik met de tweede wandelstok bij de andere vrouw. Enorme dankbaarheid valt mij ten deel en wat een onbeschrijflijk gevoel geeft me dat. Geven is zoveel beter dan krijgen.
Tibet en Lhasa zijn het kloppende hart van het Boeddhisme. Ik kijk mijn ogen uit, onderweg maar vooral in Lhasa. De bevolking in traditionele kleding met gebedsmolens in de hand, terwijl de kindjes naar school worden gebracht. Alles en iedereen is bezig met het boeddhisme en vooral de verbannen Dalai Lama. Rondom zijn paleis worden veelvuldig de geloofsrituelen uitgevoerd waarbij men de handen vouwt, knielt, plat op de grond ligt met het gezicht naar beneden, opstaat, één stap zet en dezelfde oefening herhaalt. Onophoudelijk, zonder pauze. Steeds als ik bij het paleis kom, zie ik mensen, jong en oud, zich rondom het paleis bewegen door middel van gebedsrituelen. Wat een toewijding!
Nergens anders was het boeddhisme zo intens en overal aanwezig.
Om op mijn geloof terug te komen: ik weet nu dat alles wat er op de wereld is, er altijd geweest is. Zo heb ik misschien wat moleculen van Napoleon of een dinosaurus in me en zit er een stukje erts uit de oertijd in onze auto.
Alles is altijd samengesteld uit alles wat er is. De cirkel van ontstaan, leven, sterven en opnieuw ontstaan.
Een wonderbaarlijke levensovertuiging die me vervult met bewondering en vertrouwen in de pure perfectie van de natuur, maar ook met troost en berusting dat alles wat geweest is, in een andere vorm opnieuw verschijnt.
Alles is zoals het is.
Meer lezen van Simone? Klik dan hier.
