Flirtgedrag, bestaat dat nog wel in deze tijd waar de eerste contacten vooral ontstaan via Tinder, Parship, OurTime of hoe ze ook mogen heten? Hoe zit dat met zestigplussers, flirten die nog? Gaat het alleen op als je jong en/of vrijgezel bent?
Mevrouw de matchmaker
Een aantal jaren geleden liep ik met het plan rond om een cursus ‘flirten voor beginners’ te starten. Het viel me namelijk op dat veel vrijgezelle vrienden (vrouwen én mannen) bij een eerste ontmoeting niet wisten hoe ze een leuk gesprek moesten starten. Stel je voor: je gaat wat drinken op een terrasje, zoekt een zonnig plekje, bestelt een koffie en opeens zie je aan het tafeltje naast je de vrouw of man van je dromen zitten. Helemaal alleen. En warempel: er is oogcontact. Tijd voor actie zou je zeggen….
Tijdens deze verhalen zat ik meestal op het puntje van mijn stoel. Hoewel ik zelf niet overdreven romantisch in elkaar steek, genoot ik van die ‘love stories in wording’. Mijn fantasie ging er al mee aan de haal voordat de persoon in kwestie verder kon vertellen. Er stak toen al een matchmaker in mij, want ik heb (met wisselend succes) regelmatig een poging ondernomen om vriendinnen aan de man (of vrouw) te brengen. Het bleek niet altijd vanzelf te gaan als ze zelf initiatief moesten tonen en ik zie mijn vriendinnen graag gelukkig.
Terugkomend op hoe zo’n eerste contact dan vaak verliep: drankje, zonnetje, leuke man/vrouw aan het tafeltje naast je én oogcontact. De start van een successtory, ware het niet dat er geen vervolg kwam. Dus behalve een beetje ongemakkelijk gedraai, de telefoon nog maar eens checken voor de vorm en het bestellen van een tweede koffie… Niets. Zelfs geen dooddoener als “ken ik jou niet ergens van?” of “lekker weertje hè”? De over het algemeen goed gebekte dames en heren vielen volledig stil. Geen wonder dat het potentiële verlovingsmateriaal ook weer overging tot de orde van de dag. Ideeën heb ik over het algemeen zat, dus ook op dit gebied. Ik stelde voor om een volgende keer op te treden als zogenaamde postillion d’amour. Ik werd dus regelmatig uitgenodigd om mee de kroeg in te gaan, om zo’n eerste contact wat soepeler te laten verlopen. Als rasechte flapuit (zelf onder de pannen, dus niets te verliezen) legde ik met gemak het eerste contact voor de single van dat moment. Ik kreeg er echt lol in en het zorgde voor veel humoristische momenten.
Mij lijkt het iets van alle tijden, ongeacht of je nu single bent of je wilde jaren alweer een tijdje achter je gelaten hebt. Ik ben zelf een enorme flirt. Ik flirt zelfs met vrolijke honden en schattige katjes. De response is niet altijd even uitbundig, maar dat neemt het plezier niet weg. Zo kreeg ik recent een compliment van een rijzige heer op (vergevorderde) leeftijd en niet lang daarna een vette knipoog van de meneer die de straatkrant verkoopt. Maar dat kan ook komen door mijn financiële bijdrage van dat moment. Hoe dan ook, blij werd ik wel van.
Aangezien ik flirtgedrag voor uitsterven wil behoeden, krijgt dat dus een ereplaatsje op mijn bucketlist. Die flirtcursus is er jammer genoeg nooit gekomen, maar een goed begin is het halve werk. Die mondhoeken mogen dus standaard omhoog als je naar buiten gaat. Psychologisch gezien heeft dat als zijdelings effect dat je je direct vrolijker voelt. Nog een bijkomend voordeel: de ontvanger is er ook blij mee. Iemand enthousiast ‘goedemorgen’ wensen, kleurt de dag wat meer. Hoe meer mensen daarin meegaan, hoe gezelliger het wordt. Geloof me, ik word al enthousiast van het idee. Maar… wat nu als je het flirten een beetje verleerd bent? Misschien moet die cursus flirten (voor gevorderden dan) er toch nog komen. Ik ga wel mee de kroeg in om het ijs te breken.
