De zomer staat niet alleen voor zonovergoten dagen, maar ook voor de eeuwig terugkerende vraag: waar gaan we heen met vakantie? Zo aan het begin van de lente begint het alweer te kriebelen, vooral als de waan van de dag iets te veel bezit van je neemt.
Nu mag ik mezelf een gezegend mens noemen als het over reizen gaat, met aardig wat verre landen op de teller. Bijzondere plekken, bloedmooie zonsondergangen, vreemde vogels en exotische restaurantjes, we hebben het allemaal ervaren. Soms ook situaties die me nog nachtmerries bezorgen als ik er aan terugdenk, maar die brachten natuurlijk ook het nodige avontuur en zorgden voor smeuïge verhalen achteraf.
De echt verre reizen hebben we sinds we een hond bezitten achter ons gelaten. Onze vakanties zijn nu vooral gericht op reizen met de auto. Dat mag de pret niet drukken, want tot nu toe hebben we prachtige plekken ontdekt. Toch vraag ik me weleens af: is vakantie vieren echt zo relaxed als beweerd wordt?
Het begint natuurlijk met het kiezen van een locatie. Echtgenoot en ik vormen daarin een gouden koppel: eerst bepalen we waar we heen willen, vervolgens ga ik met een lijstje criteria aan de slag en uit mijn selectie kiest echtgenoot dan weer een top drie. Dat valt nog onder de categorie voorpret, dus tot zover geen stress.
Het wordt lastiger naarmate de datum van vertrek nadert. Wat gaat er in de koffer? Dagen vooraf volgen er uitgebreide was- en strijksessies, want dat linnen jurkje moet echt mee en de korte broeken van echtgenoot zijn ook aan een sopje toe. Dikke truien en het kekke regenjasje gaan mee voor het geval dat. De nieuwe, online aangeschafte koffer blijkt een flink maatje groter dan ik dacht en past slecht in de achterbak. De ingepakte kledingstukken moeten dus worden overgeheveld in een kleiner exemplaar. Zoals te verwachten valt, wisselt mijn koffer die week nog regelmatig van inhoud.
Drie dagen voor vertrek moet mijn plantenjungle bij elkaar gezet worden zodat buurvrouw gemakkelijk water kan geven. Tijdens het verplaatsen valt me op dat ze er niet allemaal fris en fruitig uitzien. Even later is het huis getransformeerd in een soort Intratuin, met overal potten en aarde. Het huis moet volledig spic & span achtergelaten worden, dus de stofzuiger draait overuren. Ondertussen zeult echtgenoot voor vier weken troep richting auto, waaronder bedden- en linnengoed, een arsenaal aan hondenspullen en wat een mens nog meer denkt nodig te hebben in den vreemde.
Eindelijk is de dag van vertrek aangebroken, meestal na een gebroken nacht. Lekker vroeg de auto in, alles loopt volgens plan. Helaas zijn we vergeten dat de snelweg rondom Rotterdam voor onbepaalde tijd afgesloten is, wat ons op een vertraging van drie kwartier komt te staan. Pech, maar vooruit, kan gebeuren. Onderweg komt het gevoel van voorpret enigszins terug, totdat we een dikke file inrijden rondom Antwerpen en dit nog eens dunnetjes overdoen rondom Parijs. Nu ben ik een stadsmeisje, maar dan vooral zonder auto en op een zonnig terrasje. Steevast komt daarna de volgende uitdaging: echtgenoot zweert bij een specifieke app die precies vertelt hoe je een kortere of snellere weg kunt vinden. Ik zweer zelf bij het navigatiesysteem van de auto, dus je raadt het al: twee elkaar tegensprekende vrouwenstemmen die om het hardst gillen dat je afslag nummer zoveel moet nemen.
Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming zijn de eerste dagen dus vooral bestemd om bij te trekken. Maar de fijne locatie, strand en bos op loopafstand en restaurantjes in de buurt doen wederom wonderen. Nog geen week later, onder het genot van een onvervalste Coq au Vin, dient de vraag zich als vanzelf aan: waar zullen we volgend jaar eens neerstrijken?
