Hij is met zijn herkenbare, indringende stem en droge humor een van Nederlands meest bekende documentairemakers. Hij weet al jaren het publiek te boeien door zijn unieke stijl van werken: eerlijkheid en realisme. Voor zijn camera komen alleen de gewone mensen met hun eigen, authentieke verhalen. Behalve successen, beheerste ook ziekte het leven van de heer Bromet. In oktober 2023 kreeg hij een hersenbloeding, hierdoor belandde hij in het revalidatiecentrum Reade in Amsterdam. Maar alleen revalideren en in bed liggen is niets voor hem. Al snel pakte hij zijn camera weer op en heeft hij zijn verdrietige situatie omgezet in de documentaire Mijn nieuwe vrienden van afdeling drie. Wat een energie heeft deze 80-jarige man.
Foto's door Jacqueline Haas
“Het gaat een stuk beter. Ik ben nog niet helemaal hersteld en heb wat last van kleine restverschijnselen. Ik kom af en toe moeilijk uit mijn woorden. En ook zo vreemd: wanneer ik een geldbedrag noem dan praat ik over guldens. Dat pas ik dan weer snel aan. Maar ik heb gelukkig nog steeds honger naar nieuwe verhalen, daar is niets aan veranderd. En dat is heel fijn.”
“De reden was natuurlijk niet fijn. Maar ik had een goed contact met de medepatiënten en dat maakte het verblijf plezierig. En de zorg was geweldig goed. De zorgmedewerkers werken hard en zijn erg vriendelijk. Het is gewoon idioot dat er in die zorg wordt bezuinigd.”
“Wanneer ik een interessant onderwerp tegen kom, dan ontwikkel ik een plan en werk dat uit. Dan ga ik aan het werk met mijn camera en mijn interviews. De hoofdpersonen zijn altijd de gewone mensen en beslist geen bekende Nederlanders.”
“Ja, waarom niet. Het is een heel handig voertuig, een mooie uitvinding. Mensen kunnen nu naar buiten, wanneer ze niet kunnen lopen. Ze zijn minder afhankelijk van anderen.”
“Mijn vrouw is eigenlijk de baas over de afstandsbediening, ik pas mij helemaal aan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat we wel vaak naar documentaires kijken. En het tv-programma van Gijs Groenteman en Marcel van Roosmalen vind ik ook geweldig. Ze hebben een scherpe mening met heel veel humor. Ze zijn een uniek duo.”
“Je moet goed kunnen luisteren. Reageren op de antwoorden en daar weer vragen over stellen. Je bescheiden opstellen en jezelf op de achtergrond plaatsen. En gewoon heel nieuwsgierig zijn, dat is een basisvaardigheid voor elke interviewer.”
“Jazeker, heel lang geleden op een feestje in Amsterdam. Ik heb toen mijn vrouw leren kennen, we waren beiden 18 jaar. Haar ontmoeten is het beste wat mij is overkomen.”
“Dat ze altijd iets moeten gaan doen wat ze leuk vinden. Zoals een sport, een studie en uiteindelijk een baan. Ik heb ze ook altijd gestimuleerd om zelf beslissingen te nemen. Ruben studeert nu in Litouwen. Samen met Silvia heb ik veel documentaires gemaakt en nu is ze druk met podcasts opnemen. En Laura is actief in de politiek. Heel leuk dat ze alle drie iets heel verschillend doen.”
“Die zijn er volop, ik heb genoeg onderwerpen om documentaires over te maken. Maar toch is er veel weerstand van de omroepen. Ze vinden mij te oud, dat is eigenlijk leeftijdsdiscriminatie. Ontzettend jammer, want veel mensen vinden mijn documentaires heel interessant en leuk om naar te kijken.”
“Wanneer het eventueel kan, ga dan niet met pensioen. Blijf gewoon doorwerken. Wanneer iemand stopt met werken dan worden er vaak verre reizen gemaakt. Stel je voor dat je op zo’n cruiseboot zit, dat is toch verschrikkelijk. Je verveelt je alleen maar. Dus mijn tip: ‘Gewoon doorgaan met werken.’”
Frans (Amsterdam, 29 augustus 1944) is cameraman, documentaire- en programmamaker. Na de middelbare school volgde hij een opleiding aan de Nederlandse Filmacademie. Zijn eerste speelfilm maakte hij samen met Pim de la Parra, een samenwerking die voortgezet werd in alle films die de la Parra maakte. Ook werkte hij mee aan grote publieksfilms, zoals Ciske de Rat. Hij stapte al snel over op het maken van documentaires. Hier kenmerkt hij zich door zijn persoonlijke stijl: hij heeft een heerlijke zeurstem en maakt veel droge opmerkingen. Dhr. Bromet is waarschijnlijk de eerste camjo-reporter van Nederland (een journalist met een camera die zelf de vragen stelt). Zeer gewaardeerd was in de jaren negentig zijn Buren-reeks. Dat lag aan zijn stokkende stem, maar vooral aan de buren die steevast ruzie hadden. Legendarisch was ook De Winkelwagen. Daarin stond Bromet bij supermarkten en was zijn eeuwige vraag: “Wat zit er in uw karretje?” Een unieke kijk op de relatie tussen de mens en zijn beste vriend: de hond is te zien in Met Bromet naar hondencursus. Voor zijn complete werk ontving hij in 2017 een zilveren Ere-Nipkowschijf. Frans woont samen met zijn echtgenote in Ilpendam onder de rook van Amsterdam.
Ook enthousiast geworden om naar een documentaire van Frans Bromet te kijken. Voor meer informatie kijk op: www.enbromet.nl
