De biopic Monsieur Aznavour, geregisseerd door Mehdi Idir en Grand Corps Malade, markeert het honderdste geboortejaar van de legendarische Frans-Armeense chansonnier Charles Aznavour. Met een klassiek stramien volgt de film de opkomst, hoogtepunten en tegenslagen in het leven van de zanger, die ondanks de vele uitdagingen uitgroeide tot een icoon van de Franse muziek.
De film opent met een moment van twijfel: Aznavour, gespeeld door Tahar Rahim, overweegt na een reeks tegenslagen om zijn carrière op te geven. Vanuit deze introspectieve scène springt de vertelling terug in de tijd en neemt de kijker mee naar Aznavours jeugd in een arm Armeens migrantengezin in Parijs. Door middel van hoofdstukken, genoemd naar zijn bekendste chansons, zien we hoe hij zichzelf langzaam maar zeker een plek verovert in de muziekindustrie.
Van zijn eerste stappen op het podium als kind tot zijn doorbraak met het nummer Je m’voyais déjà, schetst de film een beeld van een man die vastberaden is om te slagen, ondanks de vele obstakels. Aznavours worsteling met vooroordelen, zijn complexe privéleven en de constante druk van zijn werk staan centraal.
Waar Monsieur Aznavour in uitblinkt, zijn de muzikale scènes. Het moment waarop Aznavour Je m’voyais déjà ten gehore brengt, is bijzonder krachtig: de camera zweeft tussen podium en publiek, waardoor de impact van het optreden voelbaar wordt. Ook de soundtrack, doorspekt met zijn bekendste nummers, voegt een emotionele laag toe aan het verhaal.
De visuele vormgeving is verzorgd, met aandacht voor detail in decors en kostuums. Toch botst het gebruik van protheses en digitale verjonging in de eerste helft van de film soms met de authenticiteit van het verhaal. Pas na de scène waarin Aznavour een neuscorrectie ondergaat, komt Rahims acteerwerk beter tot zijn recht, vrij van afleidende visuele elementen.
De film biedt fans van Aznavour een nostalgische reis door het leven van hun idool. Voor wie minder bekend is met de zanger, blijft de film echter aan de oppervlakte. Ondanks de focus op zijn werkethiek en de impact van zijn Armeense roots, worden de complexe emoties van de zanger vaak gereduceerd tot standaard biopic-tropen. Het script mist soms de diepgang om echt inzicht te geven in Aznavours psyche.
Bekijk hier de trailer:
